امواموا (Oumuamua) یک سنگ آسمانی مرموز و بیگانه در منظومه شمسی بوده که نظریه جدید دانشمندان، بسیاری از سؤالات بی‌پاسخ مربوط به آن را برطرف می‌کند. تاکنون در مورد ارتباط این جرم آسمانی شگفت‌انگیز، به‌عنوان اولین شیء میان‌ستاره‌ای شناخته‌شده در منظومه شمسی، با موجودات فضایی نظراتی مطرح شده است. اکنون دانشمندان نظریه جدیدی را مطرح کرده‌اند که به بسیاری از سؤالات مطرح‌شده و ابهامات موجود در رابطه با این سیارک پاسخ می‌دهد.
امواموا که یک سیارک استوانه‌ای‌شکل عجیب است اولین بار در سال ۲۰۱۷ در منظومه شمسی کشف شد که بر اساس بررسی‌های ستاره‌شناسان و با توجه به جزئیات چرخش و سرعت حرکت آن نسبت به خورشید، از فضای میان‌ستاره‌ای و دنیای خارج از منظومه ما آمده بود. از همان زمان تاکنون بسیاری ادعا کرده‌اند که موجودات فضایی این شیء آسمانی را برای جاسوسی فضایی و نظارت بر زندگی زمینیان به منظومه ما فرستاده‌اند و صرف بیگانه بودن این سیارک باعث شده تا در سه سال گذشته توجهات زیادی به آن جلب شود.
کلمه امواموا در زبان بومیان هاوایی آمریکا به معنی «پیام آوری از دوردست‌ها» بوده و شکل عجیب این جرم آسمانی و حالت کشیدگی موجود در آن موجب شده تا دانشمندان در توضیح ماهیت، محل شکل‌گیری، مسیر حرکت و دلیل وارد شدن آن به منظومه شمسی دچار مشکل شوند. تخمین زده شده که این جرم آسمانی با رنگ قرمز تیره‌اش بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ متر طول داشته و عرض آن هم بین ۳۵ تا ۱۶۷ متر باشد. چنین شکل عجیبی در کنار چرخش امواموا که شبیه به چرخش سیارک‌هاست، به ابهامات موجود در رابطه با جرم آسمانی مورد نظر اضافه می‌کند.
با وجود نظریه‌های مطرح‌شده در مورد ارتباط امواموا با فرازمینی‌ها، دانشمندان عموماً بر این باور هستند که این سیارک کاملاً منشاء طبیعی دارد، اما جزئیات این منشاء تا قبل از ارائه نظریه جدیدی که دانشمندان بخش نجوم آکادمی علوم چین (Chinese Academy of Sciences) و دانشگاه سانتا کروز کالیفرنیا (University of California Santa Cruz) آمریکا موضوع بحث و اختلاف‌نظر بوده است. در این نظریه جدید، محققان با الگوبرداری از وضعیت امواج اقیانوس‌های زمین و انجام شبیه‌سازی‌هایی به این نتیجه رسیدند که اگر جرمی بیش از حد به یک ستاره نزدیک شود، امکان تغییر شکل جرم به حالتی بسیار بلند و باریک وجود دارد و پس از این تغییر شکل، میدان گرانش ستاره می‌تواند جرم را در فضای بین ستاره‌ای پرتاب کند.
از طرف دیگر مدل‌های دمایی شبیه‌سازی‌ها نشان داد که به‌هنگام نزدیک بودن به ستاره، سنگ‌های سطح چنین اجرام بلندی ذوب می‌شوند و پس از دور شدن، مواد مذاب، منجمد شده و باعث می‌شوند که جرم مورد نظر پوسته‌ای سخت و تقریباً یک‌تکه را در سطح خود داشته باشد که از تغییر شکل جرم جلوگیری می‌کند.
شبیه‌سازی‌ها برای رنگ قرمز عجیب امواموا هم توضیحی دارند؛ دانشمندان می‌گویند که پخش شدن حرارت حین فرآیند اختلال جزر و مدی ستاره‌ای می‌تواند مقدار زیادی از مواد فرّار موجود در جرم آسمانی را جذب کرده و رنگ امواموا را در کنار عدم وجود توده گرد و غبار و گاز در اطراف این سیارک توجیه می‌کند. چنین وضعیتی برای خشکی اجرام آسمانی بین‌ستاره‌ای هم توضیح مناسبی ارائه می‌دهد. مواد قابل تبخیری مثل یخ که دمای تصعید بالایی دارند، می‌توانند در داخل جرم آسمانی مورد نظر و زیر پوسته سنگی و سخت آن گیر کرده و پس از مدتی با خارج شدن از سیارک، همانند یک موشک طبیعی جرم را به جلو رانده و حرکات یک ستاره دنباله‌دار را به‌وجود آورند.
درحالی‌که نظریه مطرح‌شده توسط این دانشمندان احتمال دست داشتن موجودات فضایی در تشکیل امواموا را به‌کلی رد می‌کند، نکته جالب اینجاست که با ارائه این نظریه احتمال دخالت چنین اجرام آسمانی شگفت‌انگیزی در شکل‌گیری حیات بر روی زمین مطرح می‌شود. محققان می‌گویند که تعداد بی‌شماری از چنین اجرام آسمانی با ابعاد گوناگون وجود دارند و این احتمال هست که میکروارگانیسم‌ها و یا ترکیبات شیمیایی تشکیل‌دهنده کوچک‌ترین اَشکال زندگی به‌وسیله اجرامی مثل امواموا که از مناطق تشکیل‌دهنده این ترکیبات عبور کرده‌اند، به سیاره‌هایی مثل زمین آمده باشند و چنین سنگ‌های میان‌ستاره‌ای، مواد اولیه تشکیل‌دهنده حیات را در سراسر کهکشان و یا حتی کل کیهان گسترش داده باشند.