ناسا که قصد دارد طی پروژه‌ای موسوم به آرتمیس (Artemis) فضانوران را به کره ماه بازگرداند، به‌تازگی اعلام کرده که در مسیر تحقق این مأموریت، با تیم‌هایی از ۹ دانشگاه آمریکایی برای توسعه ماهواره‌های کوچک همکاری خواهد کرد. هدف کلی از این همکاری‌ها کمک به هموار کردن مسیر برای انجام مأموریت‌های سرنشین‌دار در آینده عنوان شده است؛ چراکه توسعه فناوری‌های ماهواره‌ای و افزایش قابلیت‌های آن‌ها از طریق این همکاری‌ها منجر به درک بهتر ظرفیت ماهواره‌های کوچک برای کمک به انجام مأموریت‌های پیچیده اکتشاف‌های قمری خواهد شد. دانشگاه ناسا چگونه است و آیا این آژانس فضایی دانشگاه دارد؟
مطابق اعلام آژانس فضایی آمریکا این دانشگاه‌ها و مأموریت‌هایشان به‌اختصار عبارتند از:
دانشگاه ایالتی آریزونا (Arizona State University)؛ توسعه دیافراگم گیرنده نوری قابل استفاده برای ارتباطات ماهواره‌ای و ناوبری
دانشگاه ایالتی سن دیگو (San Diego State University)؛ آنتن‌های آرایه فازی (Phased array) مسطح برای ارتباطات میان زمین و ایستگاه قمری گیت‌وی (Gateway)
دانشگاه کالیفرنیا (University of California) در شهر لس‌آنجلس؛ تهیه خدمات موقعیت‌یابی، ناوبری و زمان‌سنجی (PNT) با دقت بالای یک ماژول کوچک برای فضاپیمای لونانت (LunaNet)
دانشگاه کلرادو بولدر (University of Colorado Boulder)؛ یک سامانه ماهواره‌ای کوچک ناوبری و ارتباطاتی
دانشگاه تگزاس (University of Texas)؛ آزمایش‌های مداری مرتبط با ناوبری و زمان‌بندی
دانشگاه کالیفرنیا (University of California) در شهر ارواین؛ تراسترهای الکترواسپری (Electrospray) ویژه برای پیشرانه‌های فضاپیماهای کوچک
دانشگاه ایلینوی (University of Illinois)؛ انجام مأموریت‌های قمری با بهره‌گیری از نیروی پیشران الکترواسپری-شیمیایی (Chemical-Electrospray)
دانشگاه ایالتی یوتا (Utah State University)؛ روش‌هایی مبتنی بر پیشران ترکیبی پرینتی سه‌بعدی برای فرود فضاپیماهای کوچک روی سطح ماه و انتقال نمونه به زمین
دانشگاه ایالتی کالیفرنیا (California State University) در شهر لس آنجلس؛ نوعی خنک‌کننده با لوله‌های دارای جریان گرمایشی نوسانی برای فعال‌سازی ماهواره‌های مکعبی با توان بالا