محققان ناسا یک محفظه حاوی سنگ‌های ماه را که بیش از ۴۰ سال دست‌نخورده بود، باز کردند. آندره موسی (Andrea Mosie)، چاریس کریشر (Charis Krysher) و جولیان گروس (Juliane Gross) این محفظه را در مرکز فضایی جانسون (Johnson Space Center) ناسا در هیوستون گشودند. نمونه‌های خاک و گرد و غبار و سنگ ماه که طی مأموریت‌های آپولو (Apollo) به زمین آورده شده‌اند، به دانشمندان بینش جدیدی در مورد ساختار ماه ارائه داده، اما آن‌ها می‌خواهند ببینند این نمونه‌ها زیر میکروسکوپ‌های پیشرفته امروزی چگونه به نظر می‌رسند.
هدف از این کار، مطالعه این نمونه‌ها با وسایل علمی امروزی است تا شاید به مأموریت‌های آینده بازگشت به ماه موسوم به آرتمیس”(Artemis) که قرار است در سال ۲۰۲۴ انجام گیرد، کمک شود. این دو نمونه متعلق به اوایل دهه ۱۹۷۰ است که به زمین آورده شده‌اند و به سرعت مهر و موم گردیده و به شکل دو لوله در انبار قرار گرفتند.
دکتر سارا نوبل (Sarah Noble) دانشمند ناسا می‌گوید: «ما امروز قادریم اندازه‌گیری‌هایی را انجام دهیم که در سال‌های گذشته امکان‌پذیر نبودند. تجزیه و تحلیل این نمونه‌ها به دریافت حداکثری و بازده بالای علمی از مأموریت‌های آپولو منجر می‌شود. همچنین نسل جدیدی از دانشمندان و محققان قادر خواهند بود روش‌های خود را اصلاح نموده و به آماده‌سازی کشف‌های آینده برای مأموریت‌های قمری در دهه ۲۰۲۰ و بعد از آن کمک نمایند.»
ناسا اوایل امسال ۹ تیم تحقیقاتی از سراسر جهان را برگزید تا نمونه‌های بکر را بررسی کنند و اکنون یکی از این تیم‌ها اولین نمونه از این دست را باز کرده است که اولین نمونه بکر و دست‌نخورده آپولو است.
دانشمندان از اسکن‌های اشعه ایکس برای ساختن یک تصویر سه‌بعدی واضح از نمونه استفاده کردند که به آن‌ها در درک ساختار آن و تعیین بهترین روش برای تقسیم کردن آن به منظور مطالعه توسط تیم‌های مختلف کمک کرد. سپس نمونه از لوله جدا شده و برای بررسی لایه‌های مختلف هسته به بخش‌های ۴ اینچی تقسیم شد.
چاریس کریشر می‌گوید: «من با داستان‌های آپولو بزرگ شدم؛ آن‌ها الهام‌بخش من بودند تا حرفه فضایی را دنبال کنم و اکنون فرصتی برای کمک به مطالعاتی دارم که می‌توانند مأموریت‌های بعدی ماه را بهبود ببخشند.» وی می‌افزاید: «باز کردن این نمونه دست‌نخورده از سنگ و خاک ماه افتخار و مسئولیت بزرگی است؛ ما تاریخ را لمس می‌کنیم!»
امید است که مطالعه این نمونه‌های بکر بتواند درک محققان از ماه و منابع آن را بهبود بخشد؛ مورادی مانند محل تجمع یخ‌آب‌ها و اکسیژن و همچنین آگاهی از منشاء آن‌ها می‌تواند کمک شایانی به انجام مأموریت آرتمیس کند.»
به گفته محققان ناسا یافته‌های حاصل از این نمونه‌ها بینش جدیدی به آن‌ها در مورد ماه از جمله تاریخچه برخوردها روی سطح تنها قمر زمین، چگونگی وقوع رانش سطحی در این سیاره و چگونگی تکامل پوسته آن با گذشت زمان ارائه می‌دهد. این تحقیق به ناسا کمک می‌کند تا درک بهتر از چگونگی توسعه، تکامل و تعامل منابع ماه و سایر اجسام سیاره‌ای پیدا کند.
گفتنی است نمونه دست‌نخورده دوم قرار است اوایل سال ۲۰۲۰ باز شود.