سازه‌های فضایی‌ای که از گداخت هسته‌ای برای تولید نیروی پیشران استفاده می‌کنند، ممکن است به زودی از یک مفهوم علمی-تخیلی فاصله گرفته و به واقعیت بپیوندند. موتور گداختی مستقیم (DFD) در صورت پیشرفت طبق برنامه، نخستین پرواز خود را در سال ۲۰۲۸ انجام خواهد داد.
قطعا پرواز این موتور خبر مهمی برای طرفداران اکتشافات فضایی خواهد بود چرا که DFD با ابعادی برابر با یک مینی‌بوس، قادر خواهد بود که یک محموله ۱۰ تنی را طی مدت زمان تنها دو سال از زمین تا زحل و طی مدت ۵ سال از زمین به پلوتو بفرستد. برای مقایسه بد نیست بدانید که رسیدن به زحل برای کاوشگر کاسینی (Cassini) ناسا ۶ سال و ۹ ماه طول کشید و کاوشگر نیوهورایزنز (New Horizons) پس از ۹ سال و ۶ ماه به پلوتو رسید.
داخل سیاره زحل چگونه است؟ پیشنهاد می‌کنیم مقاله ما را در این باره بخوانید.
به گفته استفانی توماس (Stephanie Thomas) نایب رییس شرکت آمریکایی سامانه‌های ماهواره‌ای پرینستون (Princeton Satellite Systems) در جلسه کارگروه عملیات‌های فضایی آینده ناسا توضیح داد: «موتور DFD با توان زیاد خود در زمینه‌های اکتشافی زیادی کاربرد خواهد داشت. به عنوان مثال ایستگاه فضایی ناسا که با نام گیت‌وی (Gateway) قرار است در مدار ماه ساخته شود یا پایگاه‌های روی سطح ماه و مریخ می‌توانند از این فناوری استفاده کنند.»
موتور DFD بر پایه طرح رآکتور هسته‌ای PFRC توسعه یافته است که در دهه ۲۰۰۰ توسط ساموئل کوهن (Samuel Cohen) از محققین آزمایشگاه فیزیک پلاسما شرکت پرینستون ابداع شد. DFD در واقع یک رآکتور هسته‌ای است که یک انتهای آن باز بوده و نیروی پیشران تولید می‌کند. در این موتور از هلیوم۳ و دوتریوم به عنوان پیشران لازم برای ایجاد یک پلاسمای داغ استفاده می‌شود که طبق گفته توماس تشعشع خطرناکی ندارد. لازم به ذکر است که DFD احتمالا توانی در بازه ۱ الی ۱۰ مگاوات تولید خواهد کرد.
کنترل و مهار گداخت هسته‌ای بسیار دشوار است؛ به طوری که تاکنون کسی موفق به ساخت یک رآکتور هسته‌ای مقیاس کامل و از لحاظ تجاری به‌صرفه نشده است. با این حال توماس و تیمش فکر می‌کنند که شانس خوبی برای رسیدن به این دستاورد دارند. شرکت پرینستون تاکنون موفق به دریافت بودجه از چندین سازمان از جمله ناسا شده است. این شرکت از سال ۲۰۰۸ تا به حال چند آزمایش تجربی انجام داده است اما هنوز موفق به انجام کامل آزمایش گداخت نشده است و انتظار دارد با انجام موفقیت‌آمیز این آزمایش با عنوان PFRC-4 اولین پرتاب خود را در سال ۲۰۲۸ انجام دهد.