پس از اتصال فضاپیمای بدون سرنشین دراگون به ایستگاه فضایی بین‌المللی، یک محموله معدنی آزمایشی توسط این فضاپیما به ایستگاه مذکور تحویل داده شد. محققان برای مطالعه اینکه چگونه باکتری‌ها می‌توانند برای استخراج مواد معدنی و فلزاتی از صخره‌های سیارک‌ها، قمرها و سیاره‌ها به کارگرفته شوند، از این محموله آزمایشی استفاده خواهند کرد. این محموله آزمایشی توسط تیمی به سرپرستی دانشگاه ادینبرو (University of Edinburgh) ارائه شده است.
یکی از راه‌ها برای استخراج مواد معدنی، استفاده از روشی به نام «زیست‌معدن‌کاری» است که در آن از میکروب‌ها، باکتری‌ها یا قارچ‌ها به عنوان یک کارخانه شیمیایی کوچک استفاده میکنند تا صخره‌ها را شکسته و فلزاتی مانند آهن، مس، روی، طلا، اورانیوم و توریم را استخراج نمایند
زیست‌معدن‌کاری روشی برای استخراج مواد معدنی مورد نظر از سنگ معدن است که در آن از میکروارگانیسم‌ها برای صاف کردن مواد معدنی به جای روش‌های سنتی، گرمای شدید و یا مواد شیمیایی سمی، که برای محیط زیست مضرند، استفاده می‌شود.
محققان مرکز اخترزیست‌شناسی دانشگاه ادینبرو برای استخراج فضایی با استفاده از این روش در دهه‌های گذشته ۱۸ راکتور «زیست‌معدن‌کاری» به اندازه یک قوطی کبریت را ارائه کردند که در حال حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی است. قرار است فضانوردان قطعاتی از سنگ بازالت را در داخل این راکتورها قرار دهند به گونه‌ای که سنگ‌ها در داخل محلولی از باکتری‌ها و مواد مغذی غوطه‌ور گردند. ساختار سنگ بازالت به آنچه که در صخره‌های ماه و مریخ وجود دارد، شبیه است. هدف از این کار این است که مشاهده شود باکتری‌ها چگونه در نیروی گرانشی صفر مواد معدنی را استخراج میکنند.
در این آزمایش، هنگامی که میکروب‌ها رشد میکنند، بر نحوه تشکیل کلونی و زیست‌لایه‌ها (اجتماعی از سلولهای میکروارگانیسمی متصل به یک سطح) نظارت می‌شود و سپس این زیست‌لایه‌ها برای بررسی به دانشگاه استنفورد (Stanford University) و دانشگاه ادینبرو منتقل خواهند شد. این زیست‌لایه‌ها نه تنها به روش زیست‌معدن‌کاری کمک می کنند بلکه درک بهتری را از چگونگی رشد میکروب‌ها بر روی زمین نیز فراهم خواهند آورد.