آیا تاکنون با خود فکر کرده‌اید که چرا گاهی اوقات تلسکوپ‌ها نور را در طیف قابل رؤیت ثبت می‌کنند و گاهی در مادون قرمز؟ سازمان فضایی آمریکا، ناسا (NASA)، تصاویری از کهکشان ویرپول (Whirlpool) را منتشر کرده است که ارزش گردآوری داده‌ها در طول موج‌های مختلف را به نمایش می‌گذارد.
این تصاویر یک کهشکان مشابه را از طریق طول موج‌های مختلف نور نشان می‌دهد. در سمت چپ تصویر و در عکس (a)، کهکشان ویرپول را در طیف نوری قابل رؤیت مشاهده می‌کنید. وقتی با چشمان خود و به وسیله تلسکوپ بسیار قدرتمند به کهکشان نگاه می‌کنید به این شکل خواهد بود؛ این تصویر توسط رصدخانه ملی کیت پیک آمریکا (Kitt Peak National Observatory) ثبت شده است. چرخش‌های سیاه رنگی که بین ستارگان می‌بینید از خاک تشکیل شده‌اند. این چرخش‌ها مقدار زیادی از نور قابل رؤیتی را که از ستارگانِ پشت آن می‌آید مسدود می‌کند.
در عکس (b) ترکیبی از دو منبع داده را می‌بینید؛ این داده‌ها از تلسکوپ فضایی اسپیتزر (Spitzer Space Telescope) به دست آمده که طول موج‌های مادون قرمز را ثبت می‌کند. وقتی این دو منبع با هم ترکیب می‌‌شوند می‌توانید جزئیاتی را مشاهده کنید که در اولین عکس قابل دیدن نبود. تصاویر (c) و (d) داده‌هایی را نشان می‌دهد که توسط اسپیتزر در دو طیف مختلف نور مادون قرمز گردآوری شده‌اند. تصویر (c) سه طول موج نور مادون قرمز را پوشش می‌دهد.
هر کدام از نقطه‌های آبی رنگ یک ستاره مجزا هستند. شکل (d) شامل یک طول موج اضافه ۲۴ میکرونی است که می‌تواند نقاطی را که خاک در آن‌ها بسیار داغ است مشخص نماید.
این تصاویر گوناگون از این جهت ارزشمندند که فضانوردان به کمک آن قادر به مشاهده ویژگی‌هایی هستند که بدون آن‌ها امکان دیدنشان وجود نداشت.