زمان سفر به منظومه جدید کشف شده توسط ناسا

کشف هفت سیاره در اندازه زمین به دور یک ستاره نزدیک ما، TRAPPIST-1، قطعاً یک خبر هیجان‌انگیز است. اما چقدر طول می‌کشد تا بتوان به یکی از این سیارات زمین مانند رسید؟ منظومه TRAPPIST-1، سی‌ونه سال نوری یا به‌عبارت‌دیگر ۲۲۹ تریلیون مایل (۳۶۹ تریلیون کیلومتر) از زمین فاصله دارد. اگر با سرعت نور سفر کنیم، ۳۹ سال طول می‌کشد تا به آنجا برسیم. اما تاکنون هیچ فضاپیمایی ساخته نشده است که قادر باشد با سرعت نور حرکت کند. حال سؤال این است که با فناوری عصر حاضر رسیدن به آنجا چقدر طول می‌کشد؟ با در دست داشتن سرعت فضاپیما، محاسبه زمانی که طول می‌کشد تا به TRAPPIST-1 برسد ساده است. زیرا سرعت معادل فاصله تقسیم‌بر زمان است و زمان کل سفر باید برابر بافاصله TRAPPIST-1 (39 سال نوری) تقسیم‌بر سرعت فضاپیما شود.

نیو هوریزونز سریع‌ترین فضاپیمایی است که تاکنون به فضا پرتاب‌شده است. سال ۲۰۱۵ از کنار پلوتو عبور کرد و در حال حاضر با سرعت معادل ۱۴٫۳۱ کیلومتر بر ثانیه در حال سفر به خارج از منظومه شمسی است. با این نرخ سرعت برای این کاوشگر پلوتو حدود 817000 سال طول می‌کشد تا به TRAPPIST-1 برسد. جونو:

فضاپیمای جونوی ناسا در سفر خود به مشتری در سال ۲۰۱۶، درواقع سریع‌تر از نیوهوریزونز حرکت می‌کرد. با کمک جاذبه مشتری، جونو توانست به‌سرعت 165000 مایل بر ساعت (265000کیلومتر بر ساعت) دست پیدا کند که سریع‌ترین ساخته دست بشر محسوب می‌شود. (گرچه سرعت نیوهوریزونز پس از پرتاب بسیار بیشتر از سرعت جونو بود.) حتی اگر جونو به‌جای سرعت مقطعی، دائماً با همان سرعت حرکت می‌کرد، 159000 سال طول می‌کشید تا به TRAPPIST-1 برسد.

وویجر ۱:

وویجر ۱ دورترین فضاپیمای کره زمین است که منظومه شمسی را ترک کرده و در سال ۲۰۱۲ وارد فضای بین ستاره‌ای شد. طبق گفته‌های ناسا سرعت فعلی آن ۳۸، ۲۰۰ مایل بر ساعت است. برای وویجر ۱، رسیدن به TRAPPIST-1 حدود 685000 سال طول می‌کشد.

اما وویجر قرار نیست به آنجا برود. در عوض به سمت ستاره‌ای دیگر به نام AC +79 3888 می‌رود که ۱۷٫۶ سال نوری باز مین فاصله دارد.

شاتل فضایی:

شاتل فضایی ناسا با حداکثر سرعت 17500 مایل بر ساعت (۱۶۰۲۸ کیلومتر بر ساعت) به دور زمین می‌گشت. یک فضاپیما با این سرعت ۱٫۵ میلیون سال طول می‌کشد تا به TRAPPIST-1 برسد. بنابراین برای مأموریت بشر به منظومه TRAPPIST-1، یک شاتل فضایی چندان هم وسیله کاربردی محسوب نمی‌شود.

یک فضاپیمای فوق‌سریع که می‌تواند در مدت‌زمان کمتری به TRAPPIST-1 برسد، یک مأموریت بین ستاره‌ای طراحی‌شده توسط استیون هاوکینگ در Breakthrough Starshot initiative است. کاوشگران کوچک پیشرانه لیزری هاوکینگ ازنظر تئوری می‌توانند با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور یا ۱۳۴ میلیون مایل بر ساعت (۲۱۶ میلیون کیلومتر بر ساعت) حرکت کنند. این رقم حدود ۴۰۰۰ برابر سریع‌تر از فضاپیمای رکوردشکن نیوهوریزونز حرکت می‌کند.