امیرحسین مجیدیان: دکتر محمد فرشچی استاد دانشکده‌ی مهندسی هوافضای دانشگاه صنعتی شریف در نشست شانزدهمین کنفرانس هوافضای کشور اعلام کرد:نسبت به برنامه‌ی ده‌ساله به‌عنوان یک برنامه‌ی بلندمدت معترض هستم. به نظرم برنامه‌ی ده‌ساله به‌خصوص در حوزه‌ی فضایی نه‌تنها یک برنامه‌ی بلند نیست بلکه حتی برنامه‌ای میان‌مدت هم محسوب نمی‌شود.همچنین اعتقاددارم که سند جامع توسعه‌ی هوافضای کشور اهداف خوبی را مطرح کرده است و درواقع سیستم‌ها و نیازهای مختلفی را بیان کرده است.ولی بااین‌وجود این سند جامع یک‌چشم انداز مناسب و برنامه‌ی بلندمدت قوی را شامل نمی‌شود، چراکه درنهایت به یک سری محصولات می‌رسد.اصلاً مشخص نیست که هنگامی‌که کشور به این محصولات دست پیدا کند، برای این محصولات چه برنامه‌ای باید اجرا شود و حتی پس‌ازاین محصولات ، چه چیزهایی نیاز است.پس بنده با جامعیت سند جامع مشکل‌دارم.”
فرشچی صحبت‌های خود را این‌گونه ادامه داد:” به‌خصوص آن‌که در حال حاضر، کشورهای همسایه ازجمله هند و امارات نگاهشان به فضا به‌طوری است که علاوه بر محصولات، مقاصد تجاری فضایی هم معین می‌باشد ولی متأسفانه در سند جامع اصلاً این‌طور نیست.سند جامع شاید بیشتر برای رفع نیازها و کاربری فعلی ایجادشده تا اینکه جامعیتی طولانی و درازمدت داشته باشد.
فناوری فضایی در کشور، توانمند اما بی‌هدف
این استاد دانشگاه شریف در خصوص دستاوردهای فضایی کشور گفت:«من به‌جرئت می‌توانم بگویم که بعد از انقلاب اسلامی شاید بزرگ‌ترین و مهم‌ترین صنعتی که به‌صورت خودکفا گسترش پیداکرده، صنعت فضایی می‌باشد و این صنعت، صنعتی است که با همت خود پژوهشگران و مهندسین و فناوران و مدیران داخلی به توانمندی‌هایی رسیده که هم‌اکنون در سطح بین‌المللی کاملاً نمایان است.
وی افزود:”اما آیا این زحمت و تلاشی که کشیده شده و همچنین سرمایه‌گذاری که در میان گذاشته‌شده است، به‌درستی و هدفمند به‌پیش می‌رود و درنهایت متبلور خواهد شد یا اینکه منجر به تولید یک سری محصولات خاص می‌شود که در پس آن هدفی چیده نشده است. این‌چنین است که در برنامه‌ی موجود هم مشکل مدیریتی و هم مشکل سیاسی در گوشه و کنار پیش می‌آید.”