در حالی که برخی شرکت‌های فضایی از بازگشت به ماه و تاسیس پایگاه روی آن سخن می گویند، محققان پی برده‌اند که تاثیر مخرب غبار این کره روی انسان بیش از آن چیزی است که تصور می‌شد.
خاک ماه بر خلاف زمین نه تنها از اکسیژن، آب و فعالیت زیستی محروم است بلکه همیشه در معرض پرتوهای کیهانی، تغییراتی دمایی فراوان و اجرام فضایی قرار دارد. این تفاوت باعث ایجاد بار ساکن و واکنش پذیر شدن خاک ماه می‌شود که برای موجودات زنده خطرناک است.
مدت‌ها از سفر انسان به ماه می‌گذرد و اغلب نمونه‌های غبار و صخره موجود روی زمین در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی و طی ماموریت آپولو به زمین آورده شده‌اند. در آن زمان محققان حدس می‌زدند که غبار نزدیکترین همسایه زمین روی انسان، فضاپیماها و تجهیزات اثرات مخربی دارد، حالا اما ابعاد ناگوارتری از این مساله مشخص شده است.
غبار ماه
محققان دانشگاه Stony Brook نیویورک با بررسی نمونه‌های غبار ماه پی برده‌اند که این مواد ممکن است باعث ابتلای انسان به سرطان شود. واکنش این غبار با سلول‌های انسانی به ایجاد رادیکال‌های هیدروکسیلی منجر می‌شود که به عنوان ذرات واکنش پذیر با سرطان ریه ارتباط دارند.
مطالعات صورت گرفته در این زمینه حاکی از این است که غبار ماه با آسیب زدن به DNA درون سلول‌ها به سرطان منجر می‌شود. در این تحقیق سلول‌های مغزی موش و سلول‌های ریه انسان در معرض ترکیبات شبیه به خاک ماه قرار داده شدند اما در نهایت ۹۰ درصد از این سلول‌ها از بین رفتند.
این یافته‌ها بدین معنی نیست که انسان نباید به ماه بازگردد و هدف از آن تنها هشدار دادن به آژانس‌های فضایی برای اتخاذ معیارهای امنیتی بیشتر است. مطالعات پیرامون ماه روی نیمه روشن این کره صورت گرفته اما کاوشگر چانگ۴ (Chang’e-4) چین برای اکتشاف بخشی از ماه که تا به حال از دسترس انسان‌ها دور بوده آماده می‌شود.