سیارک‌ها سنگ هایی فضایی هستند که به دور خورشید خود گردش می کنند و در درجه ای قرار ندارند که به عنوان سیاره رده بندی شوند. میلیون ها سیارک در منظومه شمسی وجود دارند که بیشتر آنها “کمربند سیارکی”، منطقه ای بین مدارهای مریخ و مشتری، را شکل داده اند.
برای افراد عادی سیارک ها ممکن است چندان جذاب و جالب توجه به نظر نرسند. آنها غیر قابل سکونت، دارای شکلی نامنظم و به طور معمول کوچک هستند. اما مشخص شده است این جرم های فضایی چیزی فراتر از سنگ های بین سیاره ای کم اهمیت هستند. سیارک ها سرشار از مواد خام هستند و در حال حاضر پژوهشگران آینده ای را ترسیم کرده اند که در آن سیارک ها می توانند به عنوان ایستگاه های سوختگیری فضایی مورد استفاده قرار گرفته و آینده سفرهای فضایی را متحول کنند.
به عنوان مثال، پژوهشگران دانشکده معادن کلرادو در راستای توسعه تکنیکی به نام معدن‌کاری نوری از ناسا کمک مالی دریافت کرده‌اند که شامل استفاده از نور خورشید متمرکز شده برای برداشت آب و دیگر مواد شیمیایی مفید از سیارک‌ها می‌شود. بر همین اساس، سیارک‌ها را می‌توان ایستگاه‌های سوخت در فضا تصور کرد که فضاپیماها قادرند از آنها در مسیر سفر به همسایگان کره زمین استفاده کنند.
به عبارت دیگر، سیارک‌ها به عنوان محل توقف در مسافرت‌های فضایی طولانی که نیاز به تجدید منابع وجود دارد، قابل استفاده هستند. جمع آوری مواد در فضا روشی کارآمدتر برای سفر فضایی است تا این که هر آنچه مورد نیاز است از مبدا در فضاپیما ذخیره شود.
تکنینک پژوهشگران دانشکده معادن کلرادو به این ترتیب است که نخست فضاپیما کیسه‌ای را اطراف سیارک باد می‌کند. سپس نور خورشید همانند یک پرتو لیزر بر سیارک متمرکز می‌شود تا آب و دیگر مواد شیمیایی در قالب بخار خارج شوند. پس از جداسازی، این بخار دوباره تغلیظ شده و در کیسه‌ای دیگر ذخیره می‌شود. این سنگ منجمد شده مواد خام ذخیره شده و در زمان نیاز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ناسا علاقه خود را به تکنیک‌های معدن کاری فضایی نشان داده که می‌توانند مرحله جدیدی از حضور انسان در فضا را شکل دهند. البته این قبیل پروژه‌ها همچنان در مراحل اولیه خود قرار دارند و به نظر نمی‌رسد در آینده نزدیک امکان رزرو بلیت ارزان قیمت سفر به فضا و سیارات دیگر برای مردم کره زمین وجود داشته باشد.