با ادامه گسترش خشکسالی اروپا در تابستان امسال، توجه به آبهای کره زمین از هر زمان اهمیت بیشتری یافته است. سطح تراز درحالیکه تغییر آب دریاها، شاخص مهمی برای چگونگی تغییر محیط زیست ماست، اما پایش آن بهصورت سنتی میتواند پرزحمت، پرهزینه و حتی خطرناک باشد. با پیچیدگیهایی که مناطق ساحلی ایجاد میکنند تقریباً غیرممکن است که بتوان از طریق عمقسنجی، نقشه دقیقی از تغییرات بستر دریاها و جریانات آبها تهیه نمود. بااینحال ماهوارهها برای این چالش مناسب هستند. ماهوارههای پایین-مدار مجهز به سنجندههای نوری میتوانند میزان بازتابش نور از بستر دریا را ثبت، جمعآوری و در حین پرواز، اطلاعات را بهطور مداوم بروز رسانی کنند.
گروهی با پشتیبانی سازمان فضایی اروپا (ESA) به رهبری گروه تیکارتا (Tcarta) با اعمال الگوریتمهای کامپیوتری بر روی تصاویر ماهوارههای سنتینل۲ (Sentinel-2)، لندست (Landsat)، و منظومه ماهوارهای ورلد ویو متعلق به شرکت دیجیتال گلوب (DigitalGlobe’s WorldView)، نقشههای عمق آب را تولید و دسترسی کاربران به این نقشه را گسترش دادهاند. این الگوریتمها، فرکانسهای نور تصاویر را در بخشهای مختلف محدوده طیفی ماهواره، تجزیهوتحلیل نموده و از نقاط مرجع موجود مانند نقاط تائید شده از مشاهدات مشابه در منطقهای دیگر، دانش چگونگی بازتابش انواع نورها از بستر دریا و آگاهی از انواع مختلف نورهای منعکسشده از بستر دریا، استفاده مینماید.
محصولات عمق سنجی که با هزینهای کمتر از هزینه روشهای سنتی تهیهشده است با توان تفکیک مکانی بالا در پرتال دادههای بتیمتریک (Bathymetrics Data)، بلافاصله قابلدسترس هستند. ماهوارههای مختلف میتوانند تصاویری با توان تفکیکهای مکانی متفاوت تولید کنند، مانند ماهواره سنتینل۲ کوپرنیکس (Sentinel-2 Copernicus) با تصاویر چند طیفی و توان تفکیک مکانی حدود ۱۰متر. اگرچه در پرتال، تصاویر با توان تفکیک مکانی ۲متر هم موجود است. اطلاعات دقیق در مورد سطح آب که میتواند بلافاصله قابلدسترس باشد، برای سازمانهای زیستمحیطی بسیار ارزشمند است اما کاربردهای دیگری نیز دارد.
صنایعی که تجارت خود را از طریق آب انجام میدهند به این نوع دادهها به دلیل ایجاد امنیت در کار خود و نیز ویژگی مقرونبهصرفه تر بودن آن، نیاز دارند.برای مثال جهت توسعه زیرساختهای انرژی و شناسایی بهترین مسیرهای نصب لوله، به اطلاعات بهروز مربوط به عمق آب در مناطق بزرگ، نیاز است. در همین حال جهت برنامهریزی زمانی ساختوساز بندرها و همچنین چگونگی ساخت آن، نیاز به دادههای طولانیمدت و قابلاطمینان هست.
