سیاره فراخورشید HD 39091c که بانامهای Gliese 9189 , π Mensae و HIP 26394 نیز شناخته میشود، در مدار یک ستاره از نوع G0 واقعشده که ۶۰ سال نوری با زمین فاصله دارد. شعاع این ستاره تقریباً ۱٫۱ برابر شعاع خورشید است و از سیارۀ غولپیکر دیگر بنام HD 39091b نیز میزبانی میکند. سیاره غولپیکر ۱۰ برابر جرم مشتری دارد و دوره چرخش آن ۵٫۷ سال هست. سیاره تازه کشفشده که HD 39091c نام دارد، هر ۶٫۲۷ روزبه دور ستاره خود میچرخد.
دکتر چو هوشنگاند (Dr. Xu (Chelsea) Huang)، اخترشناس آم.ای.تی (MIT)، و همکارانش گفتند: «این منظومه از یک سیاره کوچک و یک سیاره غولپیکر در یک مداری طولانی و بسیار خارج از مرکز تشکیل یافته است. تا به امروز، تنها چند منظومه دیگر با این نوع معماری دیدهشدهاند.» اخترشناسان مشاهدات مربوط به این منظومه را که با ماهواره تس (TESS) متعلق به سازمان فضایی ناسا به دست آمده بود، مورد تجزیهوتحلیل قراردادند.
محققان خاطرنشان کردند: «مأموریت تس، جستوجوی سیارههایی به اندازه زمین در اطراف نزدیکترین و درخشانترین ستارههاست. چهار تلسکوپ نوری ۱۰ سانتیمتری برای عکسبرداری مداوم از سیارههای مذکور و بررسی درخشندگی ستارههای مناسب استفاده میشود. ما موفق به شناسایی یک سیاره در اطراف این منظومه شدیم؛ یعنی دقیقاً همان نوع سیارهای که ماهواره تس برای شناسایی آن طراحی شده است.»
محاسبات تیم محققان نشان میدهد که شعاع سیارۀ HD 39091c تقریباً ۲٫۱ برابر شعاع زمین است و جرم آن هم در حدود ۴٫۸ برابر جرم زمین میباشد. بهاحتمال زیاد این سیاره حجم بالایی از مواد سبک را در دل خود جای داده است که ازجمله آنها میتوان به آب، متان، هیدروژن و هلیوم اشاره کرد. وجود هسته سنگی/آهنی در این سیاره هم بسیار محتمل است.
دکتر هوانگ و همکارانش در پایان اظهار داشتند: «با قدری نزدیک به فروسرخ ۴٫۲۴، ستاره HD 39091 یکی از درخشانترین ستارهها هست که تلسکوپ فضایی جیمز وب میتواند در آینده به بررسی آن پرداخته و جزئیات بیشتری را در خصوص این جرم سماوی و سیارات اطرافش در اختیار ما قرار بدهد.» این اکتشاف و جزئیات مربوط به آن در مجله «Astrophysical Journal Letters» منتشرشده است.