مخابرات لیزری در ماهوارههای مکعبی
شرکت آمریکایی آیرواسپیس کورپوریشن (Aerospace Corporation) با انجام ماموریت اخیر خود با عنوان مخابرات اپتیکال و آزمایش سنسور (OCSD) موفق شد برای نخستین بار مخابرات لیزری را بر روی ماهوارههای مکعبی پیادهسازی نماید. سامانه مخابرات لیزری در این ماموریت توسط دو ماهواره مکعبی آیروکیوب-۷بی (AeroCube-7B) و آیروکیوب-۷سی (AeroCube-7C) در مدار LEO آزمایش شد و دادهها را با نرخ ۱۰۰مگابیت بر ثانیه انتقال داد که ۵۰برابر سریعتر از نرخ انتقال داده متداول در ماهوارههای مکعبی میباشد.
استیو ایساکوویتز (Steve Isakowitz) مدیر این شرکت میگوید: «با توجه به اینکه مخابرات لیزری سریع هماکنون در ماهوارههای بزرگ به کار گرفته میشود، موفقیت در این ماموریت یک دستاورد شاخص محسوب میگردد.» همچنین تاد رز Todd Rose)) مسئول ماموریت OCSD تاکید دارد که استفاده از مخابرات لیزری فضا به زمین، تاکنون در ماهوارههای مکعبی سابقه نداشته است. این فناوری نسبت به سامانه های مخابرات رادیویی که در حال حاضر در ماهوارههای مکعبی استفاده میگردد ابعاد کوچکتر، وزن سبکتر و نرخ انتقال داده بالاتری دارد.
ماهوارههای ماموریت OCSD به روش مونتاژ سخت تولید شدهاند؛ به این معنی که به منظور هدفگیری پایگاه زمینی با اشعه لیزر برای برقراری ارتباط، باید کل ماهواره به آن سمت چرخش کند و امکان چرخش فرستنده لیزر به صورت جداگانه وجود ندارد. این روش مونتاژ این مزیت را دارد که نیاز نیست از تعدادی آینه برای تنظیم زوایای تابش لیزر استفاده شود و به جای آن از یک سامانه کنترلی دقیق برای چرخش کل ماهواره بهره میبرد. سامانه کنترلی مذکور دقت چرخش تا ۰.۰۲۵درجه داشته و کنترل ارتفاع را با دقت ۴۰برابر دقیقتر از ماهوارههای همرده انجام میدهد.
در این ماموریت همچنین یک مانوور مجاورت نیز انجام شد که طی آن دو ماهواره در فاصله ۶ متر از یکدیگر قرار گرفتند و گیرندههای GPS خود را آزمایش کردند. در ماموریتهای آتی قرار است تجهیزات ارزانتری در ماهوارههای OCSD به کار گرفته شوند. این ماهوارهها برای حرکت خود از سامانه پیشرانشی نوآورانهای استفاده میکنند که طراحی آن توسط شرکت آیرواسپیس انجام شده و از آب به عنوان پیشرانه استفاده میکند. مزیت این سامانه پیشرانش ایمن بودن و عاری بودن آن از مواد آلاینده میباشد.
دو ماهواره مکعبی ۱.۵ واحدی ماموریت OCSD که هرکدام ۳کیلوگرم وزن دارند، اواخر سال ۲۰۱۷ به عنوان محموله ثانویه به ایستگاه فضایی فرستاده شده و چند هفته بعد در فضا پیادهسازی شدند. لازم به ذکر است که بودجه این ماموریت توسط برنامه فناوری سازههای فضایی کوچک متعلق به دفتر ماموریتهای فناوری فضایی (STMD) ناسا تامین میشود.