سیروس برزو: فکر فضاپیماها یا سفینههای بازگشتپذیر سالها قبل از سفر نخستین انسان به مدار زمین در ذهن بسیاری از دانشمندان وجود داشت اما ساخت چنین وسایلی به تجربههای علمی زیادی در خارج از جو زمین نیاز داشت. سفینههای اولیه نسبتاً ساده بودند و در مراحل بعد با تمام پیچیدگیهای علمی و فنی توانایی استفاده مجدد را نداشتند یک سفینه با تمامی زحمت و هزینهای که برای ساخت آن کشیده شده بود، پس از انجام مأموریت و بازگشت به زمین به درد موزهها میخورد و به جهت خسارت هنگفتی به مسئولین طرح وارد میآمد.
اگر قرار باشد هر هواپیما یا وسیله نقلیه دیگر پس از یکبار استفاده به دور انداخته شود تمامی شرکتهای حملونقل هوایی به ورشکستگی سوق داده میشوند و زیان فراوانی را باید تحمل کنند این مخارج سنگین در صنعت فضانوردی دهها برابر بیشتر از شرکتهای هواپیمایی است زیرا دستگاههای بهکار رفته در سفینههای کیهانی بهمراتب بیش از سامانههای یک هواپیما هزینه دارد. این امر باعث شده کشورهای صاحب فنّاوری فضایی به فکر ساخت سفینههایی بیافتند که بتوان بیش از یکبار از آنها استفاده کرد. بدینوسیله هزینه کمتری متوجه آنها شده و میتوانندبر دامنه فعالیتهای فضایی خود بیافزایند. آمریکا، شوروی، فرانسه، انگلیس ، چین ، ژاپن و هند تاکنون در این زمینه گامهایی برداشتهاند که برخی کار را به مرحله اجرا نیز رسانده و بعضی به علل مختلف هنوز در مرحله طرح و بررسی هستند.