سپر حرارتی ویژه ناسا برای مأموریت‌های طولانی در فضا، چندی پیش نخستین آزمون خود را با موفقیت پشت سر گذاشت. با استفاده از این سپر حرارتی، یکی از موانع اصلی برای سفر به اعماق فضا رفع خواهد شد. در فرودگاه اسپیس پورت امریکا واقع در ایالت نیومکزیکو، نمونه آزمایشی از سپر حرارتی ناسا که شباهت زیادی به چتر دارد، برای اولین بار به پرواز درآمد. این سپر حرارتی را به‌اختصار ای.دی.ایی.پی.تی (ADEPT) می‌نامند که به‌وسیله یک حامل پژوهشی در مسیر زیرمداری پرتاب شد.
یکی از مهم‌ترین موانع در مأموریت‌های بین سیاره‌ای پس از ورود به جو، این است که حتی برخورد با رقیق‌ترین توده‌هوا در سرعت‌های مافوق صوت باعث فشرده شدن مولکول‌های هوا در قسمت جلوی فضاپیما شده و دمای این محدوده را به بالای ۳۰۰۰درجه سانتی‌گراد افزایش می‌دهد، یعنی دو برابر دمایی که فولاد در آن ذوب می‌شود. روش معمول برای غلبه بر این حرارت، استفاده از نوعی پلاستیک ویژه است که مانند ورق‌های کتاب، لایه‌لایه می‌سوزد و مانع از انتقال حرارت به بدنه فضاپیما می‌شود.
این سیستم چندین دهه است که به‌خوبی کار می‌کند، ولی سپرهای پلاستیکی بسیار سنگین و پرهزینه هستند و تولید آن‌ها در مقیاس بزرگ، به‌صرفه نیست. همچنین وزن بالای این سپرها شتاب سقوط فضاپیما را تا حد زیادی افزایش می‌دهد که به همین خاطر باید قبل از باز شدن چترهای فرود، چترهای ویژه کاهش شتاب هم بازشوند.
سپر حرارتی ای.دی.ایی.پی.تی به‌جای پلاستیک سخت از پوشش ضخیم الیاف کربنی استفاده می‌کند که برخلاف پلاستیک، گرمای تولیدشده را دوباره به محیط برمی‌گرداند. بدین ترتیب حرارت به ساختار داخلی و لایه‌های عایق زیرین نخواهد رسید. بزرگ‌ترین مزیت این فناوری علاوه بر وزن کم، قابلیت باز شدن آن مثل یک چتر است.
در آزمون امروز، سپر حرارتی ای.دی.ایی.پی.تی به ارتفاع ۹۶کیلومتری زمین منتقل شد و سپس با سرعت حدود ۳۷۰۰کیلومتر بر ساعت به سمت زمین سقوط کرد. البته هدف اصلی از این آزمایش، بررسی عملکرد سامانه‌های مهندسی و آئرودینامیک بود چون در این وضعیت، گرمای زیادی تولید نمی‌شود. ناسا قرار است آزمون‌های بعدی را در ارتفاع مداری و با سرعت‌بالای۲۷۰۰۰کیلومتر بر ساعت انجام دهد.