مهیب ترین اتفاقاتی که می‌توانند باعث نابودی زمین شوند

 نابودی سیاره زمین سرنوشتی است که بر اساس ادعای دانشمندان، به‌صورت اجتناب‌ناپذیری در انتظار کره آبی و زیبایی که بر روی آن زندگی می‌کنیم، قرار دارد؛‌ در همین رابطه قصد داریم تا هشت مورد از اصلی‌ترین اتفاقاتی که به دنیای ما پایان می‌دهند را بررسی کنیم.
نابودی سیاره زمین اتفاقی تلخ و ناگوار است که در آینده‌ای نزدیک یا دور، باعث از بین رفتن شکل کنونی حیات بر روی محل زندگی فعلی ما می‌شود. از دهه‌ها و حتی قرن‌های گذشته دانشمندان نظریه‌های گوناگونی را در مورد پایان جهان و از بین رفتن نسل بشر ارائه کرده‌اند موضوع آخرالزمان و نابودی سیاره زمین مدت‌هاست که موردتوجه محققان و سایر علاقه‌مندان قرارگرفته است.
نزدیکی سیاره به خورشید، ترکیب اتم‌های موجود در اتمسفر زمین،‌ شرایط محیطی کره خاکی ما و بسیاری از فاکتورهای دیگر باعث شده تا حیات در جرم آسمانی که بر روی آن زندگی می‌کنیم شکل بگیرد و به حالت کنونی‌اش تکامل پیدا کند؛ اما نکته‌ای که کمتر کسی به آن توجه می‌کند این است که در صورت برهم خوردن هرکدام از این شرایط، سیاره ما ممکن است دیگر توانایی میزبانی از حیات را نداشته باشد و به‌این‌ترتیب، زندگی که به آن خو گرفته‌ایم و جهان اطرافی که می‌شناسیم ممکن است در کمترین زمان ممکن از ببین برود.
در همین رابطه قصد داریم تا از میان تعداد زیادی از سناریوهای احتمالی که به نابودی سیاره زمین مربوط می‌شوند، ۸ مورد از مهم‌ترین اتفاقات پیش‌بینی‌شده توسط دانشمندان را بررسی کنیم.

۱. سرد شدن هسته زمین

سیاره ما به کمک یک سپر محافظ که بانام میدان مغناطیسی زمین شناخته می‌شود،‌ در برابر عواملی مانند پرتوهای خطرناک خورشید از خود دفاع می‌کند.
این میدان مغناطیسی از طریق گردش زمین به دور خود و درنتیجه، چرخیدن هسته بیرونی و مذاب سیاره که از آهن و نیکل ذوب‌شده است، به دور هسته جامد مرکزی، به وجود می‌آید.
یکی از کاربردهای حیاتی این سپر مغناطیسی منحرف کردن ذرات حامل انرژی جداشده از خورشید و تغییر اندازه و شکل ذرات پس از برخورد با میدان مغناطیسی زمین است.
سیل عظیم ایجادشده با ذرات تغییریافته باعث شکل‌گیری شفق‌های قطبی خیره‌کننده و یا طوفان‌های ژئومغناطیسی مخرب می‌شود.
اما در صورت سرد شدن هسته زمین، سپر مغناطیسی کره ما از کار می‌افتد و بادهای خورشیدی بدون هیچ مانعی به محل زندگی ما برخورد می‌کنند؛ به‌این‌ترتیب اتمسفر سیاره به‌تدریج از بین می‌رود و نابودی سیاره زمین و نسل بشر اجتناب‌ناپذیر خواهد شد.
سیاره مریخ هم که درگذشته‌های دور شامل مقادیر زیادی آب و اتمسفری مشابه زمین می‌شد، میلیاردها سال پیش به چنین سرنوشتی دچار شد و به سیاره‌ای بدون هوا و ظاهراً بدون حیات، تبدیل شد.

۲. مرگ خورشید و منبسط شدن ستاره منظومه شمسی

به جرات می‌توان گفت که خورشید و موقعیت سیاره ما نسبت به این جرم آسمانی نورانی و گرم مهم‌ترین فاکتور در به وجود آمدن حیات بر روی زمین است.
اما خورشید هم یک ستاره است و همه ستاره‌ها سرانجام خواهند مرد.
در حال حاضر خورشید در نیمه عمر خود به سر می‌برد و بدون هیچ مشکلی از طریق فرآیند گداخت هیدروژن را به هلیوم تبدیل می‌کند.
بااین‌حال این فرآیند تا ابد ادامه نخواهد داشت و در چندین میلیارد سال آینده ذخیره هیدروژن خورشید به آخر خود می‌رسد و این ستاره شروع به گداختن هلیوم می‌کند.
این اتفاق باعث منبسط شدن خورشید و افزایش جاذبه این ستاره نسبت به زمین می‌شود؛ بنابراین با نزدیک‌تر شدن جرم آسمانی میزبان نسل بشر به خورشید، دمای زمین افزایش میابد و به‌تدریج تبخیر می‌شود.
البته ممکن است چنین اتفاقی رخ ندهد و انبساط خورشید باعث خارج شدن زمین از مدار گردشش شود. در این صورت نابودی سیاره زمین با دور شدن آن از منبع انرژی خود و سرگردان شدن در فضای بیکران رخ می‌دهد.

۳. وارد شدن زمین به یک مدار گردش نابودگر

سرگردان شدن سیاره‌ها در فضا اتفاق چندان عجیبی نیست و مدت‌هاست که دانشمندان می‌دانند که در فرآیند شکل‌گیری منظومه‌های مختلف، سیاره‌ها به خارج از منظومه پرتاب می‌شوند.
بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که در کهکشان راه شیری تعداد سیاره‌های سرگردان 100 هزار برابر بیشتر از تعداد ستاره‌هاست!
اگر یکی از این سیاره‌ها به منظومه شمسی وارد شود و با نزدیک شدن به زمین، کره خاکی ما را از مدار کنونی‌اش خارج کند،‌ نابودی سیاره زمین با تغییر فاصله نسبت به خورشید حتمی خواهد بود. اگر چنین سیاره‌ای به‌اندازه کافی بزرگ باشد این احتمال وجود دارد که نزدیک شدن آن به زمین ما را به‌طور کامل از منظومه شمسی خارج کند و یا باعث برخورد زمین با سیاره‌های همسایه شود.
خارج شدن از منظومه شمسی و دوری از خورشید سیاره ما را به توپی یخی و غیرقابل‌سکونت مبدل می‌کند.

۴. برخورد یک سیاره سرگردان با زمین

اگر سیاره سرگردان مورد قبلی از لیست به‌جای نزدیک شدن به زمین، مستقیماً با ما برخورد کند، نابودی سیاره زمین و پایان جهان ما اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. بر اساس یکی از نظریه‌های ستاره‌شناسی چیزی در حدود ۴٫۵ میلیارد سال پیش چنین سیاره‌ای با برخورد به یکی از اجرام آسمانی بزرگ منظومه شمسی باعث شکل‌گیری سیاره زمین و قمرش شده است و اگر قرار باشد که چنین اتفاقی مجدداً رخ دهد، کسی نمی‌داند که بقایای سیاره زمین پس از گذشت میلیاردها سال مجدد قابل سکونت خواهد بود یا خیر!

۵. برخورد شهاب‌سنگ با زمین

فیلم هالیوودی موفق آرماگدون بر اساس ایده نابودی دنیا در اثر برخورد شهاب‌سنگ با زمین‌ساخته شده است.
در این فیلم خطر اصابت سنگ‌های آسمانی با سیاره ما موردبررسی قرارگرفته و اتفاقی نه‌چندان دور از ذهن به تصویر کشیده شده است.
درحالی‌که انقراض نسل دایناسورها به برخورد یک شهاب‌سنگ عظیم با زمین ارتباط داده‌شده، دانشمندان اعلام کرده‌اند که برای از بین رفتن تمامی نسل بشر شهاب‌سنگ‌های زیاد و بسیار بزرگ‌تری باید با محل زندگی ما برخورد کنند.
گفته‌شده که پس از شکل‌گیری سیاره زمین، اصابت شهاب‌سنگ با این جرم آسمانی تا صدها میلیون سال ادامه داشته و تأثیرات این اتفاق در حال حاضر هم قابل‌مشاهده است.
در آن زمان حیات به شکل تک‌سلولی بوده و گرمای ایجادشده در اثر بارش‌های شهابی فوق‌العاده زیاد بوده است.
اگر قرار باشد که چنین اتفاقی مجدداً رخ دهد، دمای سطح زمین حدوداً تا ۵۰۰ درجه سلسیوس بالا می‌رود و اشکال مختلف حیات ازجمله نسل بشر، به‌هیچ‌وجه جان سالم به درنمی‌برند.

۶. نزدیک شدن زمین به یک سیاه‌چاله سرگردان

خطر سیاه‌چاله‌ها هم نباید دست‌کم گرفته شود.
اطلاعات زیادی در مورد این اجرام آسمانی عظیم وجود ندارد، اما بر اساس مفاهیم پایه‌ای کیهان‌شناسی می‌دانیم که جاذبه سیاه‌چاله‌ها به‌قدری شدید است که حتی نور هم در افق رویداد سیاه چاله توانایی جدا شدن از مرکز آن‌ را ندارد.
دانشمندان اعلام کرده‌اند که سرگردان شدن سیاه‌چاله‌ها در فضا، درست همانند سرگردانی سیاره‌ها پدیده‌ای عادی است و اگر قرار باشد که سیاه‌چاله کوچکی وارد منظومه شمسی شود، نابودی سیاره زمین از این طریق هم چندان دور از ذهن نیست.
در شرایطی که نور با نزدیک شدن بیش‌ازحد به سیاه‌چاله، امکان فرار از جاذبه آن را ندارد، وضعیت در هنگام نزدیک شدن جرمی آسمانی به بزرگی زمین به سیاه‌چاله، اصلاً خوش‌آیند نخواهد بود.
در چنین شرایطی دو سناریو احتمالی در انتظار زمین خواهد بود؛ نزدیک شدن به یک سیاه‌چاله باعث می‌شود تا تمامی اتم‌های سیاره زمین به حدی کشیده شوند که باعث فروپاشی آن‌ها و درنتیجه، فروپاشی زمین شود.
از طرف دیگر هم این احتمال مطرح‌شده که چنین اتفاقی سیاره ما را به انتهای کیهان و یا یک جهان کاملاً جدید و متفاوت وارد خواهد کرد.
البته امکان این هم وجود دارد که زمین در میدان گرانشی سیاه‌چاله سرگردان این سناریوها اسیر نشود، اما حتی با نزدیک شدن به چنین جرم آسمانی عظیمی زلزله‌های مخربی در زمین روی می‌دهند و احتمال بیرون رفتن سیاره ما از مدار و یا پرتاب شدن به خارج از منظومه شمسی هم دور از ذهن نخواهد بود.

۷. نابودی سیاره زمین در انفجاری از پرتوهای گاما

انفجار اشعه گاما (GRB) به‌عنوان یکی از قدرتمندترین پدیده‌ها در جهان شناخته می‌شود.
در اکثر مواقع این پدیده با رسیدن ستاره‌ها به پایان عمر خود و فروپاشی آن‌ها رخ می‌دهد؛ یک انفجار پرتوگاما در مدت‌زمانی کوتاه می‌تواند مقداری انرژی برابر با کل انرژی ساطع‌شده از خورشید در تمام عمرش را آزاد کند.
چنین انفجاری به‌راحتی لایه اوزون زمین را محو کرده و کل زمین را در نور ماورا بنفش غرق می‌کند؛ پس‌ازاین اتفاق نابودی سیاره زمین در اثر سرد شدن آن اجتناب‌ناپذیر است.
این احتمال وجود دارد که وقوع یک GRB در 440 میلیون سال پیش باعث بروز یک انقراض جمعی در سیاره ما شده باشد.
خوشبختانه دانشمندانی که وظیفه بررسی چنین خطری را بر عهده‌دارند، اعلام کرده‌اند که در این رابطه نیازی به نگرانی وجود ندارد.

۸. از هم گسستن تمامی جهان ازجمله سیاره زمین

مورد آخر از لیست خطراتی که ممکن است باعث پایان دنیا شوند، نه‌تنها به زمین، بلکه به‌کل کیهان مربوط می‌شود.
ایده اصلی به ماهیت مرموزی بانام انرژی تاریک مرتبط است که باعث دور شدن اجرام آسمانی از یکدیگر، در سطحی کیهانی می‌شود.
دانشمندان اعلام کرده‌اند که نرخ انبساط کیهان رو به رشد است و اجرام آسمانی باگذشت زمان سریع‌تر و سریع‌تر از هم دور می‌شوند؛ اگر چنین فرآیندی ادامه یابد، گفته‌شده که به‌احتمال‌قوی در 22 میلیارد سال دیگر نیرویی که اتم‌ها را کنار هم قرار داده از بین می‌رود و تمامی اجرام جهان به پرتوهای کیهانی تبدیل می‌شوند.
البته به دلیل فاصله زمانی فوق‌العاده زیادی که تا این اتفاق داریم، احتمال نابودی سیاره زمین در اثر اتفاقات دیگر بالاست.
از طرف دیگر ممکن است که گسست کیهانی به طرزی معجزه‌آسا باعث نابودی برخی میکروب‌ها نشود و شکلی فوق‌العاده پیچیده از حیات مجدداً به وجود بیاید.
اما حتی اگر سالم ماندند چنین میکروب‌هایی امکان‌پذیر نباشد، این احتمال که دستاوردهای علمی و تکنولوژیکی بشر تا رسیدن به زمان این مرگ‌های پیش‌بینی‌شده، بقای نسل انسان‌ها را تضمین کند، هیچ‌وقت به صفر نمی‌رسد.