یوری بوریسوف (Yori Borisov) که مسئولیت امور فضایی روسیه را بر عهده دارد، گفت: «آخرین پرواز فضانوردان آمریکایی با فضاپیماهای روسی آوریل سال ۲۰۱۹ صورت میگیرد و فضانوردان این کشور با فضاپیمای سایوز (Soyuz) روسیه به زمینبر میگردند.»
وی افزود: «با این پرواز، تعهد ما در قرارداد با ناسا برای استفاده فضانوردان آمریکایی از فضاپیماهای روسی برای سفر به ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) به پایان میرسد.»
باوجود تنشها و تحریمهای متقابل بین مسکو و واشنگتن، آمریکا همچنان به خدمات فضاپیماهای روسیه و نیز استفاده از موتورهای روسی در حاملهای فضایی و ماهوارهبرهای خود وابسته است و ناسا اعتراف کرده وابستگی به خدمات فضایی روسیه ادامه خواهد یافت.
اداره بازرسی ناسا اخیراً اعلام کرده است: «هرگونه تأخیر و تعلل در اجرای برنامههای مربوط به پرتابهای فضاپیماهای سرنشین دار آمریکا، موجب ادامه تکیه به خدمات فضاپیماهای روسی در سفرهای فضانوردان به ایستگاه فضایی بینالمللی میشود.»
در گزارش اداره بازرسی ناسا گفتهشده است که اگر شرکتهای اسپیس ایکس (Space X) و بوئینگ (Boeing) نتوانند تا پایان سال۲۰۱۸ حامل فضایی و فضاپیما برای سفر فضانوردان آمریکایی به ایستگاه فضایی بینالمللی بسازند، باید همچنان از خدمات فضاپیماهای روسی برای اعزام فضانوردان آمریکا به این مرکز فضایی استفاده کرد.
هزینه سفر هر فضانورد آمریکایی به ایستگاه فضایی با فضاپیماهای روسی ۵۱ میلیون دلار است که از سال۲۰۱۰ و زمان توقف پرواز شاتل (Shuttle) آمریکا دو برابر افزایشیافته است و تاکنون نیز ۳.۴میلیارد دلار در این زمینه به روسیه پرداخته است.
در گزارش اداره بازرسی ناسا آمده است که اگر این سازمان برنامه پروازهای فضایی سرنشین دار را سال ۲۰۱۵ آغاز میکرد تاکنون بیش از یک میلیارد دلار صرفهجویی کرده بود.
به گزارش رسانههای روسی، آمریکا همچنین برای طرحهای ماهوارهبر خود مجبور به خرید موتورهای آر-دی۱۸۰ (RD 180) ساخت کارخانه انرگوماش روسیه است و پیشتر نیز قرارداد یک میلیارد دلاری در این زمینه امضا کرده است.
آمریکا که با استفاده از فرصت دوران نابسامانی اقتصادی و صنعتی روسیه به دلیل فروپاشی شوروی در سال۱۹۹۱، توانست به پیشروترین کشور در عرصه فضایی تبدیل شود، براثر انفجار شاتل در سال۲۰۰۳ مجبور شد، تقریباً بخش اصلی برنامههای خود را تا جایگزینی سامانهای مطمئن متوقف کند.