اروپا قمر مشتری، یکی از جذاب‌ترین اهداف برای جستجوی حیاتی فراتر از زمین است. بااین‌وجود، سطح یخی آن تحت تأثیر محیط تابش نامساعد مگنتوسفر مشتری قرار دارد. نقشه‌های تابش جدید این قمر به اختر زیست شناسان اجازه می‌دهد تا بدانند چه زمان و کجا باید به دنبال علائم زیستی بگردند.
تابش ناشی از مشتری می‌تواند مولکول‌های موجود در سطح قمر اروپا را نابود کند. مواد ناشی از اقیانوس اروپا که به قسمت سطح راه پیدا می‌کنند، مورد بمباران تابش قرار می‌گیرند؛ احتمال می‌رود این روند باعث نابودی علائم زیستی یا نشانه‌های شیمیایی که می‌توانند بر وجود حیات دلالت داشته باشند، می‌شود. حالا دانشمندان به این نکته پی بردند که کجا باید به دنبال مناطقی بگردند که به کمترین میزان تحت تأثیر تابش قرارگرفته‌اند. این کار می‌تواند اطلاعات ارزشمندی برای مأموریت کلیپر اروپا ناسا باشد.
انتظار می‌رود فضاپیمای کلیپر اروپا ( NASA’s Europa Clipper mission) تا سال ۲۰۲۲ به فضا پرتاب شود. این فضاپیما مجهز به دوربین، طیف‌سنج، پلاسما و ابزارهای راداری برای بررسی ترکیب سطح قمر اروپا، اقیانوس آن و مواد پرتاب‌شونده از سطح آن خواهد بود. دکتر تام نوردایم (Dr. Tom Nordheim) محقق در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا اظهار داشت: «اگر خواهان درک این موضوع هستیم که چه اتفاقی در سطح اروپا می‌افتد و ارتباط آن با اقیانوس زیرسطحی چیست، باید به بررسی و درک تابش بپردازیم. وقتی موادی را که از قسمت زیرسطحی نشأت می‌گیرند، بررسی می‌کنیم، درواقع چه چیزی را بررسی می‌کنیم؟ آیا این روش می‌تواند به ما بگوید چه چیزی در اقیانوس هست و یا اینکه چه چیزی بر سر مواد آمد پس‌ازاینکه تحت تأثیر تابش قرار گرفتند؟»
دکتر نوردایم و همکارانش با بهره‌گیری از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط مأموریت فضاپیمای گالیله (Galileo spacecraf) در طول دو دهه گذشته و اندازه‌گیری‌های الکترونی کاوشگر ویجر۱ (Voyager 1) ، به‌طور دقیق الکترون‌های موجود در سطح قمر اروپا را بررسی کردند. آنان دریافتند که میزان تابش به موقعیت‌های مختلف بستگی دارد و می‌تواند متغیر باشد. شدیدترین تابش در نواحی پیرامون استوا متمرکزشده است، اما تابش در نزدیکی قطب‌ها روند نزولی به خود می‌گیرد. نواحی تابش شدید به‌صورت بیضی‌شکل دیده می‌شوند که بیش از نصف قمر را پوشش می‌دهند.
نقشۀ پردازش تابش سطح اروپا. مناطقی که در آن تابش مگنتوسفری باعث رفتن مواد سطحی به عمق حداقل ۱۰ سانتی‌متری شده است، به رنگ آبی دیده می‌شوند.
دکتر کریس پارانیکاس ( Dr. Chris Paranicas) دانشمند علوم سیاره‌ای در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز ( planetary scientist at the Johns Hopkins) گفت: «این نخستین پیش‌بینی میزان تابش در هر نقطه از سطح قمر اروپا است و اطلاعات مهمی برای عملیات بعدی اروپا محسوب می‌شود.» محققان مطالعات خود را به نقشه دوبعدی محدود نکردند. آن‌ها عمقی‌تر به مسئله پرداخته و میزان نفوذ تابش به قسمت‌های عمیق‌تر را هم در دستور کارشان قراردادند. آنان درصدد ایجاد مدل‌های سه‌بعدی از شدیدترین تابش‌ها در اروپا هستند.
نتایج به‌دست‌آمده به ما می‌گویند که محققان تا چه عمقی باید به زیر سطح نفوذ کنند تا به علائم زیستی دست یابند؛ علائمی که شاید حفظ‌شده باشند. شاید این علائم در شدیدترین نواحی تابش در اعماق ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متری قابل‌مشاهده باشند. برای انجام این کار، محققان اثر تابش بر آمینواسیدها (اجزای اصلی پروتئین‌ها) را بررسی نمودند تا ببینند تابش اروپا چگونه بر علائم زیستی بالقوه تأثیر می‌گذارد.
دکتر کوین هند (Dr. Kevin Hand) نویسنده و محقق در آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا و دانشمند پروژه در عملیات اروپالندر (Europa Lander) خاطرنشان کرد: «تابشی که بر سطح قمر اروپا می‌بارد، یک اثرانگشت بر جای می‌گذارد. اگر بدانیم آن اثرانگشت چه شکلی است، می‌توانیم ماهیت هرگونه مواد ارگانیک و علائم زیستی احتمالی را که شاید در طی عملیات آتی شناسایی شوند، بهتر درک کنیم.»