دانشمندان هندی یک روش سنجش از راه دور را توسعه داده‌اند که از داده‌های ماهوارهای برای مشخص کردن فرمهای ساحلی مختلف مانند سواحل، مانگروها و باتلاق‌ها استفاده می‌کند. این روش می‌تواند در نظارت و درک تاثیرات بلایای طبیعی و همچنین فعالیت‌های انسانی در اکوسیستم ساحلی کمک کند.
اکوسیستم‌های ساحلی که شامل مانگروها و دیگر فرمهای ساحلی هستند، سواحل را از بلایای طبیعی مانند سیل، طوفان و فرسایش خاک محافظت می‌کنند. در طول سالها، بهره برداری بیش از حد از منابع ساحلی برای ماهیگیری و سایر منافع تجاری منجر به عدم تعادل محیطی شده است. در این اوضاع، سیستم‌های نظارتی بهتر برای رصد فعالیت‌های انسانی در چنین مناطقی مورد نیاز است.
اگرچه تصاویر ماهوارهای معمولا برای مطالعه فرم های مختلف ساحلی بر روی زمین استفاده می‌شوند، اما متمایز ساختن شکل‌های مختلف مناطق ساحلی به دلیل ماهیت آنها و عدم وجود مرزهای روشن بین شکل‌های مختلف زمین همچنان یک چالش باقیمانده است.
دانشمندان مرکز ملی سنجش از راه دور دانشکده مهندسی دانشگاه آندرا از تکنیک تجزیه و تحلیل تصویری-تجزیه و تحلیل مبتنی بر تصویر استفاده کردند تا بتوانند فرمهای مختلف ساحلی از جمله گودال‌ها، باتلاق‌ها و … را در کنار دلتای کریشنا در ساحل شرقی هند تشخیص دهند.
این روش جدید پارامترهایی مانند بافت، شکل، نزدیکی به دریا و ارتفاعات که از تصاویر ماهوارهای حاصل شده‌اند را برای طبقه‌بندی فرم های ساحلی ارائه می‌دهد. با ترکیب این پارامترها، در کل 11 فرم مختلف از جمله ساحل، مرزهای ساحلی، فرورفتگی ها، نهرهای جزر و مدی،مرداب، باریکه، کران پشته، مانگرو، سد طبیعی، جزیره کانالی و نوار کانالی شناسایی شده‌اند.
کاهش جریان آب از رودخانه کریشنا به دلتا به دلیل ساخت سدها و مخازن و استفاده بیش از حد از مانگروا در اطراف دلفی کریشنا در زمینه کشاورزی، آبزی‌پروری و صنعتی باعث برهم زدن اکوسیستم این منطقه شده است. در چنین سناریویی، از این روش می‌توان برای کنترل بهتر مناطق و سازمان‌های زیست محیطی بهره برد.