الماس، دلیل درخشش رشته های کم نور کهکشان راه شیری
تحقیقات جدید نشان میدهد رشتههای کم نوری که در کهکشان راه شیری اطراف ستارههای دوردست وجود دارد، در حقیقت انبوهی از الماسهای بسیار ریز است.
تحقیقی جدید نشان میدهد نور درخشانی که در کهکشان شیری دیده میشود احتمالا به دلیل انبوه الماسها در فضا است. این تحقیق برای توضیح وجود رشتههای کم نور از امواج میکرو انجام شده است.
ستاره شناسان مدتها است که درباره دلیل وجود این نورها با امواج میکرو مشغول تحقیق هستند.
اما تحقیقی جدید به رهبری محققان دانشگاه کاردیف با همکاری تیمی بین المللی نشان داد، این امواج میکرو احتمالا متعلق به کریستالهای ریزی از جنس کربن باشد.
این کریستالهای کربنی که به نانوالماس نیز مشهورند، در ابرهای گردوغبار و گازی اطراف ستارههای تازه متولد شده، وجود دارند.
به هرحال این انتشار بینظیر امواج، نخستین بار زمانی مشاهده شد که در آستانه آغاز قرن بیست و یکم میلادی، ستارهشناسان مشغول اندازهگیری امواج در فضا بودند.
جین گریوز، محقق ارشد این پژوهش از دانشگاه کاردیف، می گوید: «ما با جرات میگوییم وجود نانوالماسها بهترین دلیل برای تولید چنین نور درخشانی است که اطراف ستارههای تازه متولد دیده میشود.»
این نور از انرژی چرخش بسیار سریع ذرات نانو به وجود میآید. این ذرات چنان کوچک هستند که نمیتوان با تلسکوپهای معمول آنها را رصد کرد. این مجموعه از غبار و گاز که به آن دیسک دور سیاره نیز گفته میشود، دقیقا مکان تشکیل سیارات و حاوی مولکولهای طبیعی است.
نانوالماسهای موجود در دیسکهای اطراف سیارات صدها هزار برابر کوچکتر از یک دانه شن هستند و بیشتر اوقات در شهاب سنگهایی یافت میشوند که روی زمین فرود آمدهاند.
شرایط بسیار گرم و مملو از انرژی این دیسکها سبب میشود مکانی ایده آل برای تشکیل نانوالماسها باشند. این نخستین باری است که انتشار امواج میکرو از دیسک دور یک سیاره به طور واضح ردیابی میشود.