فضاپیمای اینسایت (InSight) ناسا (NASA) با اصلاح مسیر و جدا کردن مسیر نهایی خود از ماهواره همراهش، هنگام رسیدن به سیاره سرخ، موجب پیشگیری از آلودگی زیستی مریخ خواهد شد.
فضاپیمای اینسایت ناسا اولین اصلاح مسیر خود را به پایان رساند و در مسیر سیاره سرخ قرار گرفت. هدف از پرتاب این فضاپیما این است که به مطالعه زلزله‌های احتمالی سطح مریخ و شناخت رمز و راز تشکیل این سیاره و موادی که زیر سطح مریخ وجود دارد، بپردازد.
هدف این ماموریت محافظت سیاره سرخ از تهدیدهای زیست‌محیطی است که این فضاپیما این کار را توسط تقویت‌کننده ماهواره سنتائور (Centaur) انجام خواهد داد.
اینسایت یک فضاپیمای رباتیک سطح‌نشین(فرودگر) مریخ است که قرار است برای اولین بار نقشه درونی مریخ را تهیه کند.
این فضاپیما در تاریخ ۵ مه ۲۰۱۸ ساعت ۱۱:۰۵ به وقت محلی از کالیفرنیا به فضا پرتاب شد و قرار است ۲۶ نوامبر ۲۰۱۸ بر روی سطح مریخ فرود بیاید و مأموریتش را برای جمع‌آوری اطلاعات آغاز کند.
محل فرود، هامونه الیسیوم، دومین منطقه بزرگ آتشفشانی در مریخ در نظر گرفته شده که در آنجا با به کار انداختن یک حسگر و یک دماسنج و همچنین انجام آزمایش علمی رادیویی، برنامه مطالعه ساختار داخلی مریخ انجام خواهد شد.
اینسایت ظرفیت حمل ۵۰ کیلوگرم بار مفید را دارد و این بار شامل تجهیزات علمی مانند لرزه‌سنج، جعبه حسگر بار، دوربین‌ها، سامانه نصب تجهیزات و پس بازتابگر لیزری می‌باشد.
اکنون این فضاپیمای ناسا اولین اصلاح مسیر اصلی خود را به پایان رسانده و در مسیر مریخ قرار گرفته است. این فضاپیما همراه با سطح‌نشین رباتیک خود، چهار موتور از هشت موتور خود را به مدت ۴۰ ثانیه روشن کرد تا نه تنها مسیر خود را به مسیر درست تغییر دهد، بلکه توسط ماموریت تقویت‌کننده ماهواره کانتور به محافظت از سیاره سرخ از تهدیدهای زیست‌محیطی بپردازد.
در حال حاضر پنج سازه دست بشر در حال خروج از منظومه شمسی هستند که پایونیر-۱۰ ( Pioneer 10)، پایونیر-۱۱ (Pioneer 11) ویجر-۱ و ویجر-۲ (Voyager 1، Voyager 2) و نیو هورایزن (New Horizons) نام دارند. البته اگر سایر اشیا ساخت دست بشر را که ناخواسته به خارج از منظومه شمسی فرستاده شده‌اند را در نظر بگیریم به عدد ۹ خواهیم رسید.
اما این چهار شیئ دیگر چه هستند؟ آیا محموله‌های فوق سری هستند؟ یا برخی از کاوشگرهای شوروی سابق هستند که پس از پرتاب شدن از کار افتاده‌اند؟ خیر، آنها تقویت‌کننده‌هایی هستند که برای راه‌اندازی کاوشگرهای بین ستاره‌ای استفاده شده‌اند و اکنون در سفر یک طرفه خود به سمت بی‌نهایت هستند.
به منظور قرار دادن پنج کاوشگر فضای عمیق در مسیر خروج از سیستم خورشیدی، آنها نیاز به رسیدن به سرعتی را دارند که برای رها شدن از میدان گرانشی خورشید کافی باشد.
برای انجام این کار، آنها نیاز به یک ماهواره‌بر برای سرعت بخشیدن به آنها قبل از اینکه بتوانند جدا شوند و به راه خود ادامه دهند، دارند. با این حال، آنچه که بسیاری از مردم نادیده می‌گیرند این است که تا زمان جداسازی، تقویت‌کننده با همان سرعت با کاوشگر همراه است و پس از جدا شدن به خارج از منظومه می‌رود و هرگز بازگشت نخواهد کرد.
حالا اگر شما می‌خواهید بدانید که چرا پنج کاوشگر در حال خروج از منظومه شمسی هستند، اما چهار تقویت‌کننده در این راه هستند، به این دلیل است که تقویت کننده پایونیر-۱۱ یک برخورد نزدیک با مشتری داشت.
تقریبا برای هر ماهواره‌ای که از جاذبه زمین رها شده، یک تقویت‌کننده هم اکنون در حال چرخش به دور خورشید است.
به گفته ناسا، ماهواره سنتائوردر کاوشگر اینسایت یک مشکل بالقوه را ایجاد می‌کند. بر اساس توافقنامه بین‌المللی، فضاپیمای اینسایت با دقت استریل شده است تا مانع از آلوده شدن مریخ با میکروب‌های زمینی شود، اما این قوانین برای ماهواره سنتائور اعمال نشده است. بنابراین، برای جلوگیری از احتمال برخورد این ماهواه با مریخ، مسیر اولیه فضاپیما عمدا تغییر پیدا کرد و اصلاح شد.
این بدان معنا است که اکنون اینسایت مستقیما به سمت مریخ می‌رود، اما سنتائور (Centaur) مسیر قبلی را دنبال می‌کند تا بدون برخورد از مریخ بگذرد.
ناسا می‌گوید که این تنها اصلاح مسیری نیست که در سفر اینسایت انجام می‌شود و یکی دیگر هم در تاریخ ۶ نوامبر نیاز است.
این اصلاح مسیرها به این دلیل است که ناوبری فضایی یک علم دقیق نیست. درست است که هر کسی که ریاضیات پایه را می‌فهمد می‌تواند یک مسیر ساده را از زمین به مریخ محاسبه کند، اما مسئله بسیار پیچیده‌تر از اینها است.
در سیستم خورشیدی علاوه بر بادهای خورشیدی، اشیای مختلفی وجود دارد که فضاپیما را تهدید می‌کنند. اینها همه می‌توانند مدار فضاپیماها را تغییر دهند.
اینسایت همچنین باید روزانه ۴ موتور خود را روشن کند تا آنتن رادیویی آن رو به زمین باشد. از لحاظ نظری، این حرکت‌های روزانه باید اثر یکدیگر را خنثی کنند، اما در عمل آنها نیز می‌توانند موجب تغییر مسیر شوند.
ناسا برای کمک به اینسایت و ماموریت‌های دیگر در رسیدن به مقصد خود، آنها را با استفاده از شبکه فضای عمیق خود(DSN) ردیابی می‌کند و مسیرهای موجود را مشخص و آنها را اصلاح می‌کند.
فرناندو ابیلیرا، معاون طراحی ماموریت اینسایت و مدیر ناوبری این پروژه می‌گوید: «موضوع ناوبری در مورد آمار، احتمال و عدم اطمینان است. ما هرچه اطلاعات بیشتری در مورد نیروهایی که به فضاپیماها وارد می‌شود، جمع آوری کنیم، بهتر می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چگونه حرکت می‌کند و مانورهای آینده چه تاثیری بر مسیر آن دارند.»