سیروس برزو:آلن بین (Alan Bean) ، چهارمین انسانی که بر ماه پاگذاشت روز شنبه ۲۶ مه پس از یک بیماری دو هفته‌ای در بیمارستانی در شهر هیوستون تگزاس درگذشت. او که ریشه اسکاتلندی داشت ۱۵ مارس سال ۱۹۳۲ در شهر ویلر تگزاس متولد شد.
آلن بین، پس از اتمام دبیرستان پاسچال در فورت ورث در سال ۱۹۵۰،به دانشگاه تگزاس روی آورد و در سال ۱۹۵۵ مدرک مهندسی هواپیمایی دریافت کرد.
در سال ۱۹۶۲ هم زمان در کالج کاتولیک سنت ماری و دانشکده ایمنی هواپیما دانشگاه کالیفرنیای جنوبی تحصیل را ادامه داد. این در حالی بود که وی از ۱۹۵۵ در نیروی دریایی به عنوان خلبان آزمایشگر فعالیت داشت. او از سال ۱۹۵۶، به مدت چهار سال به عنوان خلبان هواپیماهای تهاجمی اسکادران ۴۴ پایگاه نیروی دریایی جکسون در فلوریدا خدمت کرد.
آلن بین، به سمت خلبان آزمایشگر در پروازهای آزمایشی انواع جدید هواپیما و بررسی وضعیت پرواز هواپیماهای دریایی بعد از تعمیر مشغول فعالیت داشت.
انتخاب به عنوان فضانورد:
او در ۱۷ اکتبر ۱۹۶۳ برای سفرهای فضایی و حضور در گروه فضانوردان ناسا (NASA) در حالی انتخاب شد که حدود ۲۰۰۰ساعت پرواز با هواپیماهای مختلف از جمله ۱۸۰۰ ساعت با هواپیمای جت در پرونده داشت.
از سپتامبر ۱۹۶۶تا اکتبر سال ۱۹۶۷ به سمت رئیس بخش تحقیقات کاربردی فناوری‌های فضایی توسعه یافته برای ماموریت از جمله نرم‌افزارهای مربوط به ناو و سپس اسکای لب کار کرد.
در جریان پرواز ناوهای کیهانی جمینی ۷ (7 Gemini)، جمینی ۶ (6 Gemini) و جمینی ۱۱ (11 Gemini) به عنوان مامور ارتباطات با خدمه در مرکز هدایت پرواز حضور داشت.
در ژانویه ۱۹۶۶ او به فرماندهی خدمه پشتیبان جمینی ۱۱ منصوب شد. پس از کشته شدن الیوت سی (Elliot See) و چارلز باست (Charles Bassett)، فضانوردان جمینی -۹ در فوریه ۱۹۶۶، جایگزین فرماندهی گروه پشتیبان جمینی-۱۰ شد.
در سپتامبر سال ۱۹۶۶ او به عنوان رئیس اداره برنامه‌های آپولو منصوب گردید اما صحبتی از مشارکت وی در برنامه سفر به ماه نبود اما با کشته شدن کلیفتون ویلیامز، در ۵ اکتبر ۱۹۶۷ که نقش خلبان پشتیبان ناو ماه نشین آپولو ۹ را ایفا می‌کرد، این سمت به آلن بین واگذار گردید.
نخستین پرواز:
آلن بین، خلبانی سفینه ماه نشین آپولو ۱۲ (Apollo12) که در ۱۴ تا ۲۴ نوامبر ۱۹۶۹ پرواز کرد را بر عهده داشت. روز ۱۴ نوامبر ۱۹۶۹ او با دو فضانورد دیگر به نام‌های چارلزکنراد (Charles Conrad) و ریچارد گوردون (Richard F. Gordon)، برای انجام ماموریتی مشابه آپولو-۱۱ با ماهواره‌بر ساترن-۵ سکوی پرتاب در مرکز فضايی کندی را به مقصد ماه ترک گفتند. اين گروه بايد دومين فرود انسان به ماه را صورت دهند. آسمان فلوريدا ابری بود در سی ششمين و پنجاه و دومين ثانيه بعد از پرتاب، صاعقه به ماهواره بر، بالابرنده اصابت کرد که تصور می‌شد ماهواره‌بر را منفجر کند یا حداقل اختلالی بوجود آورد که آن‌ها نتوانند ماموریت‌شان را به انجام برسانند اما خوشبختانه این اتفاق نیفتاد و سفینه آپولو بعد از الحاق به مه نشین راهی ماه گردید.
پس از قرار گرفتن در مدار ماه، کنراد و بین به داخل ناوچه مه نشین رفته آن را از سفینه اصلی هم جدا کردند و عازم سطح ماه شدند. مه‌نشین در بخشی از ماه فرود آمد که دریای توفان‌ها به آن نام نهاده‌اند. کنراد و بین توانستند ضمن راهپیمایی بر سطح ماه دستگاه‌های علمی مختلفی را در آنجا نصب کنند و نمونه‌هایی از سفینه بدون سرنشین سرویور-۳ که حدود دو سال پیش در ماه فرود آمده بود را بردارند و به زمین برگردانند. هدف از این کار، بررسی امکان وجود حیات در ماه و چگونگی ادامه حیات موجودات در این کره بود. کیهان‌نوردان توانستند مأموریت خود را به صورت کامل انجام دهند و با 40 کیلوگرم از خاک وسنگ ماه سطح این کره را ترک گفته به زمین بازگردند.
با این سفر، آلن بین نام خود را به عنوان چهل و چهارمین فضانورد جهان و بیست و سومین کیهان نورد ناسا به ثبت رساند
پرواز دوم
روز ۲۸ ژوئیه ۱۹۷۳ آلن بین، به همراه جک لوسما و اون گاریوت با یک سفینه آپولو راهی اسکای لب نخستین و تنها ایستگاه مداری آمریکا شدند تا در ادامه مأموریت گروه اول، ضمن انجام آزمایش‌ها در زمینه‌های مختلف علمی و فنی، رکورد اقامت را افزایش بخشند. آن‌ها ۸ ساعت پس از پرتاب ناو خود را به اسکای لب (sky lab) متصل کردند. فضانوردان در سفری که ۵۹ شبانه روز طول کشید در اسکای لب مشکلاتی داشتند که توانستند بر آن‌ها پیروز شوند و برنامه‌های خود را به انجام برسانند از جمله با انجام یک راهپیمایی و تغییر محل چتر آفتابی اشکال گرمای داخل ایستگاه مداری را بر طرف کردند. یک وسیله جدید فضایی که بعدها به “سامانه پرواز مستقل سرنشیندار” مشهور شد را در داخل ایستگاه مداری آزمایش کردند این وسیله بعداً توسط فضانوردان شاتل در راهپیمای‌های فضایی به کار رفت.
سه فضانورد در جریان سفر خود بیش از یک هزار ساعت پژوهش‌هایی در زمینه‌های مختلف از جمله پزشکی، زیست شناسی، اختر شناسی انجام دادند. کیهان نوردان درجریان سفر رکورد شکن خود سه راهپیمایی انجام دادند.
در آخرین روزهای سفر، مرکز هدایت پرواز و فضانوردان متوجه شدند ماهواره‌برهای بازگشتی سفینه مشکل پیدا کرده و سوخت از آن نشت می‌کند. این اشکال فنی می‌توانست خطر انفجار و نابودی سفینه را در پی داشته باشد. بالاخره در نهایت از روی ناچاری، تصمیم گرفتند با همان وضعیت به زمین برگردد . سه سرنشین اسکای لب روز ۲۵ سپتامبر به سلامت باز گشتند .
آلن بین بعدا نامزد پست فرماندهی خدمه شاتل شد اما بالاخره تصمیم گرفت گروه فضانوردان ناسا را ترک کند و در ژوئن ۱۹۸۱استعفا داد.
آلن بین نقاشی بسیار چیره دست بود و تابلو هایی بی‌نظیر در زمینه فضانوردی کشید که هرکدام یک شاهکار هنری بشمار می‌روند. وی بعد از استعفا و کناره‌گیری از ناسا در کارگاه نقاشی خود به خلق آثار هنری پرداخت.
بین جوایز و مدال‌های متعددی گرفت که از جمله می‌توان به دو مدال از ناسا با عنوان «برای خدمات برجسته» اشاره کرد.
آلن بین طی دو پرواز خود ۶۹ روز و ۱۵ ساعت و ۴۵ دقیقه از عمرش را در فضا گذراند، یک راهپیمایی فضایی به مدت ۲ ساعت و ۴۱دقیقه انجام داد و در جریان سفرش به ماه طی دو بار قدم زدن بر سطح این کره ۶ ساعت ۲۴ دقیقه ۲۸ ثانیه در خارج از ناوچه مه نشین بسر برد.