دو ماهواره کوچک ناسا (NASA) به نام‌های وال‌ای (Wall-E) و ایوا (Eva) که هم‌نام شخصیت‌های انیمیشن معروف وال ای هستند به سوی سیاره مریخ پرتاب شدند.
این دو ماهواره اندازه کوچکی در حد یک چمدان دارند و دوقلوی هم هستند که تحت عنوان ماهواره‌های مکعبی (CubeSats) شناخته می‌شوند. این دو ماهواره توسط همان ماهواره‌بری به فضا پرتاب شدند که روبات کاوشگر اینسایت (InSight) را به کره مریخ می‌برد.
این ماهواره‌ها در ماه نوامبر به کره مریخ خواهند رسید ولی مأموریت بسیار متفاوتی با ماهواره‌های مکعبی معمول دارند.
در حالی که کاوشگر اینسایت روی کره مریخ به دنبال کشف اسرار جدیدی خواهد بود؛ این دو ماهواره برخلاف دیگر ماهواره‌های مکعبی که در مدار زمین هستند، همراه با اینسایت به مریخ پرتاب شدند.
وظیفه ماهواره‌های وال‌ای و ایوا در کره مریخ، ایجاد شبکه رله ارتباطی برای مریخ‌نورد است. این دو ماهواره پس از فرود، اطلاعات لازم را به مدارگرد شناسایی مریخ (Mars Reconnaissance Orbiter) ارسال می‌کنند که از طریق این مدارگرد نیز به زمین مخابره خواهد شد.
ماهواره‌های مکعبی اغلب سبک‌تر و ارزان‌تر از ماهواره‌های کاوشگر معمولی هستند و برای مأموریت‌هایی در مدار زمین ارسال می‌شوند. ناسا تا کنون ماهواره مکعبی را به مدار خارج از زمین ارسال نکرده است.
اکنون، هدف ناسا از ارسال وال‌ای و ایوا به کره مریخ، آزمایش توانایی‌های ماهواره‌های مکعبی در مدارهای خارج از زمین است. به گفته خود مسئولان ناسا، این دو ماهواره ماموریت حیانی و بسیار حساسی ندارند.
وال‌ای در دنیای واقعی
مدیر پروژه ماهواره‌های مارکو (همان ماهواره‌های مکعبی در مدار زمین) می‌گوید این ماهواره‌ها در ۱۰ الی ۱۵ سال اخیر توسعه یافته‌اند و ناسا می‌خواهد توانایی‌های آنها را برای مأموریت‌های طولانی‌تر و سخت‌تر ارزیابی کند.
اگر این ماهواره‌ها به هر دلیلی مانند آتش‌سوزی یا ذوب شدن و همین‌طور کار نکردن آنتن‌ها در کره مریخ، نتوانند رله ارتباطی لازم مریخ‌نورد را انجام دهند، ناسا هنوز روش‌های ارتباطی دیگری با اینسایت برقرار خواهد کرد. دیگر ماهواره‌های فعال در مدار مریخ می‌توانند در زمان‌های طولانی‌تری، اطلاعات مهم کاوشگر مریخ‌نورد را به زمین مخابره کنند.
اما اگر ماهواره‌های وال‌ای و ایوا بتوانند از پس ماموریت‌شان برآیند، راهی باز می‌شود که دیگر ماهواره‌های کوچک و ارزان‌قیمت به سوی کرات غالبا دور از زمین دیگر مأمور شوند. این ماهواره‌ها می‌توانند ارتباط با زمین را برقرار کنند.
ناسا برای ساخت این دو ماهواره، دو چالش اصلی داشت: ارتباطات و نیروی محرکه.
این ماهواره‌ها برخلاف ماهوارهخ مکعبی باید طوری ساخته شوند که از مدار کره مریخ خارج نشده و به سوی کرات دیگر کشیده نشوند ولی در حال حرکت هم باشند. متخصصان ناسا برای رانش این ماهواره‌ها از گازهایی استفاده کردند که بیشتر در کپسول‌های آتش‌نشانی استفاده می‌شود.
نام‌‌گذاری این دو ماهواره به نام‌های وال‌ای و ایوا نیز به این خاطر است که روبات وال ای با کمک گازی فشرده حرکت می‌کرد و البته بسیاری از شما انیمیشن زیبای وال‌ای را دیده‌اید که در آن وال‌ای یک روبات زباله‌روب بود که زباله‌ها را فشرده و روی هم انبار می‌کرد و عاشق یک روبات دیگر به نام ایوا می‌شد! (در دوبله ایرانی برای پرهیز از نمایش رابطه این دو روبات معصوم و عشق افلاطونی آنها، روبات دخترنمای ایوا به روبات ایوان و صدای مردانه تغییر داده شده بود … بگذریم!)
کاوشگر اینسایت توسط ماهواره‌بر اطلس ۵ (Atlas-V) و از روی اقیانوس آرام در ساحل غربی امریکا به فضا پرتاب شده است.