بعد از چند دهه فعالیت فضایی دولت‌ها، امروز صنایع خصوصی وارد این عرصه شده‌اند. با پشتوانه سرمایه‌گزاری‌های انجام شده، شرکت‌های تجاری فضایی خدمات ارزشمندی را به بازیگزان کلیدی این حووزه ارایه می‌کنند و مشتریان جدیدی را وارد این بازی می‌نمایند. در سال‌های اخیر سازندگان ماهواره برای مقابله با چالش‌های سنتی این صنعت، به سمت ماهواره‌های کوچک روی آوردند و در این راه از پیشرفت‌های فناورانه در نسل‌های جدید ریزتراشه‌ها، پیشرانش و سیستم تامین توان استفاده می‌کنند.
درحال حاضر، روش‌های مختلفی برای قرار دادن ماهواره‌های کوچک در مدار وجود دارد. به‌عنوان مثال، برای پرتاب به‌عنوان محموله ثانویه به همراه محموله‌های دیگر یا پرتاب از ایستگاه فضایی بین‌المللی که البته این روش‌ها با چالش‌ها و مشکلاتی همراه هستند.
شرکت ویرجین اوربیت (virgin Orbit) در حال توسعه سیستم پرتاب ارزان قیمت ویزه ماهواره‌های کوچک است. امروز صاحبان ماهواره‌های کوچک در صورت نیاز به پرتاب اختصاصی باید هزینه بالایی بپردازند. پرتابگر ماهواره کوچک شرکت ویرجین اوربیت با نام لانچر وان (launcherOne) هوا-پرتاب بوده و از سوخت مایع استفاده می‌کند. این سیستم به دلیل پرتاب از روی هواپیمای بویینگ ۴۰۰-۷۴۷، امکان انجام پرتاب را از نقاط مختلف فراهم می‌نماید. علاوه بر این، با استفاده از این سیستم، پیچیدگی‌های مربوط به انتقال محموله به پایگاه پرتاب حذف و پنجره پرتاب گسترش می‌یابد.
هم‌اکنون، پرتابگر لانچر وان درحال پشت سر گذاشتن آزمایشات مختلف بوده و برای اولین پرتاب آزمایشی خود آماده می‌شود. هواپیمای بویینگ موردنظر نیز، توسز ویرجین اوربیت خریداری شده و تغییرات سازه‌ای مورد نیاز روی آن اعنال شده است. تمام مراحل طراحی، توسعه، ساخت، تست، یکپارچه‌سازی و عملیات این پرتابگر در شرکت ویرحین اوربیت انجام شده و این شرکت سرمایه‌گذاری زیادی روی موضوعات فناورانه مختلف مانند مخازن کامپوزیت کرایوجتیک، موتورهای مرحله آخر و سییستم خودکار امنیت پرواز انجام داده است. تاسیسات این شرکت در ایلت کالیفرنیا، شامل تاسیسات ساخت مواد کامپوزیت، کارگاه CNC، بخش اویونیک، مجموعه کاملی از سیستم‌های تایید کیفیت و تاسیسات مونتاژ به ظرفیت ۱۲ تا ۲۴ راکت در سال می‌باشد. این شرکت پس از انجام موفقیت‌آمیز آزمایشات مختلف روی مخازن سیستم تامین فشارُ اویونیک و زیر سیستم‌های دیگر، هم‌اکنون درحال تست موتورهای نیوتون ۳ و نیوتون ۴ می‌باشد. هم‌اکنون بیش از ۳۰۰ نفر درحال کار روی این پروژه هستند.
شرکت ویرجین اوربیت کار خوپ را با تمرمز بر روی سفر انسان به فضا آغاز کرد و در سال ۲۰۰۴ فضاپیمای اسپیس‌شیپ وان (SpaceShipOne) این شرکت اولین فضاپیمای خصوصی بود که موفق شد انسان‌ها را سالم به فضا برده و بازگرداند. امروزه درحالی‌که شرکت خواهرخوانده آن، ویرجین گالاکتیک (Virgin Galactic)ُ همچنان موضوع سفر انسان به فضا را دنبال می‌کند، شرکت ویرجین اوربیت به بازار پرتابگرهای ماهواره‌های کوچک نزدیک می‌شود.
هدف اصلی پلتفرم پرتابگر لانچروان کاهش هزینه و افزایش تعداد پرتاب‌ها برای محموله‌های بین ۱۵۰ تا ۵۰۰ کیلوگرم است. سیستم لانچر وان از سه المان اصلی تشکیل شده است: پرتابگر و هواپیمای حامل و بخش زمینی. هواپیمای حامل، یک بویینگ ۷۴۷ تغییر داده شده است که پرتابگر را در زیر بال سمت چپ، بین بدنه و موتور داخلی حمل می‌کند. این هواپیما تامین نیروی الکتریکی و کنترل پرتابگر را نیز برعهده دارد. بخش‌های زمینیُ مسئول دخبره سوخت در پرتابگر بوده و دریافت و انتشار اطلاعات ته‌متری و رصد عملیات پرتاب را برعهده دارند.
لانچر وان، یک پرتابگر دو مرحله‌ایست که قبل از پرتاب توسط هواپیمای حامل تا ارتفاع ۳۵ هزار پایی بالا برده می‌شودو بدین وسیله از محدودیت‌های آب و هوایی و محدودیت‌های دیگری که معمولا گریبان‌گیر پایگاه‌های پرتاب می‌شود می‌گریزد. موتور سوخت مایع این پرتابگر،پس از جدایی از هواپیما فعال شده و نیوریی معادل ۷۳.۵۰۰ پوند تراست تولید می‌کند. موتور مرحله دوم این موشک نیز با نیروی پیشران ۵.۰۰۰ پوند، ماهواره را در مدار قرار می‌دهد. پرتابگر لانچر وان بسته به محل پرتاب آن،ذمی‌تواند یک محموله ۳۰۰ یا ۴۰۰ کیلوگرمی را در مدار خورشید-آهنگ (Sun-Synchoronous Orbit) قرار دهد.
توانایی‌های لانچر وان
