استفاده از فناوری سنجش از دور در ایران از سال 1351 یعنی همزمان با پرتاب اولین ماهواره منابع زمینی (لندست 1) آغاز و به صورت طرحی تحت عنوان “طرح استفاده از ماهواره” در سازمان برنامه و بودجه کشورمان پیگیری شد.
در گذر تمامی این سال‌ها ایران علی رغم داشتن سابقه‌ای بیش از چند دهه فعالیت در زمینه خدمات سنجش از دور و با داشتن استعداد کافی در این حوزه هنوز نتوانسته آن‌گونه که شایسته است از این خدمات استفاده کند.
در این رابطه سید یاسر محسنی، مدیرعامل موسسه از دور بصیر در گفت‌وگو با پایگاه خبری تحلیلی اسپاش گفت:«بزرگترین مانع، آگاهی نداشتن مدیران کشور به خدمات حاصل از سنجش از دور است».
وی در ادامه افزود:«در حقیقت کارشناسان فعال در حوزه سنجش از راه دور موظف هستند که این آگاهی را به مدیران و مسئولان مربوطه بدهند».
محسنی نبود ماهواره بومی در کشور را از دیگر دلایل رشد نیافتگی خدمات حاصل از سنجش از دور در کشورمان عنوان کرد و اظهار داشت:«تازمانی که کشورمان مالکیت ماهواره‌ای را در اختیار نداشته باشد، نمی‌تواند در حوزه ارائه خدمات ماهواره‌ای توسعه پیدا کند، زیرا ب با توجه به مشکلات موجود در تأمین داده‌ها و اطلاعات ماهواره‌ای از سایر کشورها، مدیران چندان تمایلی به توسعه این حوزه نخواهند داشت».
وی ادامه داد:«تمامی فعالان این حوزه باید عزم خود را برای توسعه این بخش، جزم کنند همچنین کارشناسان سازمان فضایی باید نسبت به فناوری‌های نو دید بهتری داشته و از اجرای کارهای پژوهشی حمایت کنند تا توانمندی‌ها به اثبات رسیده و کم‌کم کاربردی شود».
گفتنی است از جمله خدمات حاصل از ماهواره‌های سنجش از دور شامل پایش محیط زیست، تخریب درختان و محصولات کشاورزی، بیماری‌های گیاهان و تعیین سطح زمین زیرکشت است.