ایالات‌متحده آمریکا در کنار روسیه به‌عنوان قدیمی‌ترین کشورهای دارای فناوری فضائی شناخته می‌شود. یکی از مهم‌ترین چالش‌های موجود در سازمان‌های فضایی که می‌توان آن را نقطه قوت سازمان‌های پیشرو در اکتشافات فضایی دانست، انجام پژوهش و سپس اجرایی کردن طرح‌های پژوهشی در حوزه عملیاتی است که در این میان طراحی موتورهای محرکه فضاپیماها، جایگاهی ویژه دارد.
سازمان فضایی ناسا به‌عنوان یکی از پیشروترین سازمان‌های فضایی جهان، بخش مهمی از موفقیت خود را وام‌دار پژوهشگران این حوزه است. یکی از پژوهشگران پیشروی ناسا در این حوزه،دکتر لنیه رید (Lonnie Reid) نام دارد که به‌تازگی و به‌پاس چند دهه تحقیق و پژوهش، نام وی در تالار مشاهیر ناسا ثبت شد. از دکتر رید به‌عنوان مغز متفکر طراحی موتورهای پیشرانه فضایی یاد می‌شود.
به‌طورکلی ساخت یک موتور محرکه فضاپیما می‌تواند سال‌ها به طول انجامد درحالی‌که پرتاب آن تنها در عرض چند ثانیه انجام می‌گیرد. به‌طورمعمول قطعات موتورهای پرتاب‌کننده فضاپیماها، با دقت بسیار بالایی از تیتانیم یا آلیاژهای بسیار سبک طی چندین هفته ساخته می‌شود. هنگامی‌که ساخت این‌گونه موتورها به پایان می‌رسد، مرحله حساس آزمایش را باید برای تکمیل فعالیت‌های ساخت طی کرد. هرکدام از این موتورها باید نیروی لازم برای پرتاب یک فضاپیما را بدون هیچ مشکلی تولید کند.
دکتر لنیه رید از مرکز تحقیقات و پژوهش‌های گلن (Glenn Research Center) در سازمان فضایی ناسا تحقیقاتی طولانی درزمینه طراحی موتورهای پیشرانه فضایی انجام داده است. تخصص او بررسی جریان داخلی و پیشرفته دستگاه‌های نیروی هوایی در سطح ملی شناخته‌شده است و نظرات و تحقیقات او در شکل‌گیری و راهنمایی نسل بعدی دانشمندان و مهندسان ناسا تأثیر به سزایی داشته است. وی از دهه 70 میلادی در حال انجام پژوهش و تحقیق در رابطه با موضوعات فضایی بوده و پس از خدمت در ارتش ایالات‌متحده آمریکا، مدرک مهندسی مکانیک خود را از دانشگاه ایالتی تنسی کسب کرده، در سال 1989 مقطع کارشناسی ارشد و سپس دکترای خود را در دانشگاه تولدو (University of Toledo) به پایان رساند.
دکتر لنیه رید در سال 1961 میلادی به سازمان فضایی ناسا ملحق شده و در مرکز لوئیس (NASA Lewis Research Center) مشغول به کار شد. وی طی مدت بیست سال به‌عنوان محقق و مدیر بخش کمپرسور و قطعات دستگاه‌های مایع در سازمان ناسا به فعالیت مشغول بود و به بررسی و مطالعه جریان‌های سه‌بعدی در دیواره کمپرسورهای ترانسونیک (wall in transonic compressors) پرداخت.
در همان سال، او به‌عنوان رئیس بخش مکانیک مایعات داخلی ارتقا یافته و تبدیل به یکی از پژوهشگران ارشد ناسا شد. او اولین کارمند آفریقایی – آمریکایی بود که توانست در سازمان فضایی ایالات‌متحده آمریکا به این مقام برسد. وی که ازجمله مهم‌ترین نظریه‌پردازان و پژوهشگران ناسا محسوب می‌شد، به‌عنوان رئیس یک بخش مطالعاتی، با صنایع همکاری نزدیکی داشت تا انتقال فنّاوری را از حوزه پژوهش به صنعت آسان کند. در سال 2016 نام وی به‌طور رسمی در تالار مشاهیر مرکز تحقیقاتی ناسا ثبت شد.