جمع‌آوری اطلاعات در مورد ستاره‌ها بسیار دشوار است. ما می‌توانیم آن‌ها را مشاهده کنیم که البته همین امر باعث می‌شود که مطالعه ستاره‌ها نسبت به سیاه‌چاله‌ها ساده‌تر باشد. ولی هیچ راهی وجود ندارد که بتوانیم درون یک ستاره را مشاهده کنیم تا دریابیم که در مرکز آنچه می‌گذرد. البته دانشمندان مانند سایر مردم نیستند که به همین سادگی کلمه “نه” را برای پاسخ به این پرسش استفاده کنند. آن‌ها روش خلاقانه‌ای را برای درک هسته ستارگان به کار گرفته‌اند.
این روش که ستاره‌شناسی نام دارد شامل اندازه‌گیری امواج لرزه‌هایی است که در اطراف خورشید به وقوع می‌پیوندند. این لرزه‌های طبیعی یک فرکانس با خود حمل می‌کنند و اگر ما بتوانیم به‌طور مستقیم این تشدید صدا را بشنویم، صدایی شبیه به زنگوله خواهیم شنید. ولی چطور می‌توان این صدا را شنید؟ درواقع دانشمندان با توجه به سطح چرخش و تغییر روشنایی ستاره، این صدا را حدس زده‌اند.
پیش از آنکه دانشمندان به فعالیت لرزه‌های خورشید بپردازند، چند نشانگر در مناطق زلزله‌خیز کره زمین کار گذاشته و به بررسی آن‌ها پرداختند. در زمین‌لرزه‌هایی که بر روی سیاره ما رخ می‌دهند، ارتعاشات از طریق پوسته زمین ارسال می‌شوند و گاهی اوقات شوک‌هایی ایجاد می‌شوند که در فاصله صد‌ها کیلومتری از مرکز زلزله احساس می‌شوند.
دانشمندان می‌توانند با استفاده از این ارتعاشات، لایه‌های درونی زمین را موردمطالعه قرار دهند. سرعت انتشار امواج در موارد مختلف متفاوت است، بنابراین با اندازه‌گیری زمان رسیدن یک موج از یک نقطه از زمین به نقطه دیگر، دانشمندان می‌توانند به‌عنوان‌مثال مقدار آهن موجود هسته زمین را تعیین کنند.
همین اصل برای خورشید و دیگر ستارگان نیز ساز‌گار است. گاز‌هایی که در لایه‌های بیرونی خورشید در حال افزایش و کاهش هستند، می‌توانند امواج لرزه‌ای را که در طول لایه‌های داخلی آن حرکت می‌کنند، تحریک کرده و از هسته عبور نمایند. درست شبیه به آنچه بر روی زمین اتفاق می‌افتد، دانشمندان می‌توانند با استفاده از امواج حاصل از لرزه‌های حاصل بر روی خورشید، ترکیب لایه‌های مختلف آن را کشف کنند.
با استفاده از این فرآیند، دانشمندان توانسته‌اند دریابند که چه مقدار هیدروژن درون خورشید باقی‌مانده تا به هلیوم تبدیل شود، لایه‌های مختلف خورشید با چه سرعتی در حال تغییر هستند و حتی اینکه آیا لکه‌های خورشیدی در طرف دیگر سطح آن وجود دارند یا خیر. این روش همچنین می‌تواند برای ستاره‌های دیگر نیز مورداستفاده قرار گیرد. بنابراین دانشمندان می‌توانند طول عمر بسیاری از نزدیک‌ترین ستارگان را که در همسایگی ما هستند، تعیین کنند.