عیسی مسیح
عشق آمد و عشق آمد ، عیسی مسیح آمد .
مردی چه دلی پر نور، از سمت خلیل آمد .
گو شاه شبان آمد، با ماه دلان آمد.
از سمت خدا آمد ، با اذن بیان آمد .
گل آمد ، بوی داشت ،با خود چه سبوی داشت .
شه بود ، کرامت داشت، سیماش چه عزت داشت.
مردی زدیار رب ، عشقش چه ضیافت داشت .
عشقی که به آن ربش ، جانا چه کرامت داشت.
عیسا گلی از عشق است ، خاتم گلی از پس داشت.
عشقش سمبول دلها شد، نامش ورد زبانها شد.
او آمد او آمد ، ان عشق ربم آمد، نامش که چه زیبا شد.
او داده مراعطری ، از عشق وجود خویش .
از ماست کلام او، گویی همه زکرخویش .
من عاشق عشق او، او عاشق عشق رب.
من ذاکر ذکر او، او ذاکر ذکر رب .
از که شود این پنهان ، نامش بشود قربان.
گرچه به صلیب است او، نی، او در بغل یار است.
گر چه به دور از توست، نی، در دل یاران است.
گر چه بنامنداش پسر رب است، نی ، او بنده آن یار است.
گر چه صاحب دلها شد، نی، خاطرخواه انسان است.
من نام او را دارم ، در منزلگه این یادم.
عیسی صاحب دلم گشتی ، مسیح شبهایم.
ان عاشق ربی تو ، عشقش ز تو دارم ،یاد .
این مسلک,این معشوق از یاد تو دارم، یاد .
ان مست می محبوب ، از جام تو پر خوردم.
این مستی عشق تو، از عشق خدا بردم.
ای عیسی معصوم ام ، ای جانم و مانوسم.
عاشق خدا
دکتر محمد حسین عادلی