آموزش فضانوردان طرح آپولو برای کار در کره ماه/عکس

سیروس برزو: امروزه تمرین برای انجام عملیات در فضا نسبت به سال های اول آغاز عصر فضانوردی بسیار ساده است. دستگاه های شبیه ساز در بعضی موارد کار را چنان آسان کرده اند که حتی یک دانش آموز دبیرستانی هم می تواند با استفاده از نرم افزار های مختلف، “سفینه اش” را در ماه بنشاند. اما در آن سال ها نه تجهیزات کافی و قابل اطمینان وجود داشت و نه تجربه کافی، به همین دلیل آموزش و تمرین فضانوردان بسیار دشوار بود. 
عکس هایی که می بینید، گوشه‌هایی از تمرین و آموزش فضانوردان طرح آپولو برای فرود و کار در کره ماه است.

فضانوردان آپولو-۱۴ ابزارهای
علمی زیادی را به ماه بردند. آنها برای حمل این ادوات و نصب آنها در فاصله های دور
و نزدیک نسبت به نقطه فرود ماه‌نورد با خود یک گاری دستی به ماه بردند. در این عکس
آلن شپارد فرمانده سفینه آپولو-۱۴ کارهایی که باید در ماه انجام دهد را تمرین می‌کند.

جمیز لاول ضمن تمرین قدم زدن
در ماه. با توجه به جاذبه کم ماه نسبت به زمین وی با کابل و فنرهای مخصوص به سقف
محل آموزش آویزان می‌شد. با این وضعیت، فضانورد می‌توانست آن حسی را داشته‌باشد که
در قدم زدن در ماه خواهد داشت.

سفینه ماه نورد بخش جداگانه
از آپولو بود که دو فضانورد را بعد از جدا شدن از سفینه اصلی باید به ماه می‌رساند.
دو فضانورد در ماه از تونل کم حجمی باید می‌گذشتند و به داخل ماه نورد می رفتند.
این عکس از تمرین فضانوردان برای عبور از این تونل را نشان می‌دهد که ضمن پرواز
هواپیما در مسیری مخصوص برای ایجاد حالت بی‌وزنی برداشته شده است.

این دو آقا کولبر نیستند.
آنها دیوید اسکات و جیمز ایروین فضانوردان آپولو-۱۵ هستند و این صحنه ای از آموزش
آنها برای سفر به ماه است. در این عکس آنها نمونه برداری از خاک ماه را تمرین می‌کنند.

این آقا نه مشغول رقص است و
نه در سیرک کارهای نمایشی انجام می‌دهد. او یکی از کارشناسان فضایی ناسا است که با
کابل و فنر به سقف آویزان شده و حرکت کردن در ماه را تمرین می‌کند تا بعدا به
فضانوردان آموزش دهد. جاذبه کم ماه نسبت به زمین باعث شد تا فضانوردان حتی قدم زدن
در ماه را هم آموزش ببینند.

فضانوردان آپولو بعد از
رسیدن به ماه باید با ناوچه‌ای که ماه نشین نام داشت خود را به سطح این کره می
رساندند. هدایت ماه نشین یکی از مشکلات اصلی آموزش فضانوردان بود. مدل آموزشی ماه
نشین که به دلایل فنی بسیار زشت و بی ریخت ساخته شده بود باید در شرایط زمین،
همانند پرواز در ماه عمل می‌کرد. این نمونه در جریان آزمایش آن و تمرین فضانوردان
چندبار دچار نقص فنی شد و جان فضانوردان و آزمایشگرها را به خطر انداخت.

گرچه مدت زمان قدم زدن
فضانوردان که به ماه سفر کردند چندان طولانی نبود اما به دلیل این‌که باید مهارت‌های
لازم برای حرکت در جاذبه کم ماه را بدست می آوردند، کارشناسان روش‌های مختلفی را
برای تمرین راهپیمایی پیشنهاد می‌کردند. یکی از این روش‌ها راهپیمایی افقی با کمک طناب
های لاستیکی بود.

شاید باور این عکس برایتان
دشوار باشد، فضانوردان در ماکتی تمرین می کنند که حتی صفحه هدایت هم ندارد و صفحه
هدایت ناو نقاشی است. اما این عکس واقعی است. مسابقه بین آمریکا و شوروی در دهه
۱۹۶۰ میلادی برای سفر به ماه آنقدر مهم بود که فضانوردان قبل از آماده شدن کامل
ماکت سفینه آموزش را شروع کرده بودند. 

 این هم صحنه تمرین دیگری است
بریا فرود در ماه. فضانوردی در حالی که با کابل مخصوص معلق نگه‌داشته شده تمرین می
کند که اگر دریچه بین ناو آپولو  و واحد
ماه نشین به هر دلیلی مشکل پیدا کرد و باز نشد از طریق راهپیمایی در فضا خود را به
سفینه ماه‌نشین برساند و وارد آن شود. 

فضانوردان سفینه‌های آپولو ۱۵
تا ۱۷ برای گسترش سطح تحقیقات خود، یک خودرو ماه‌نورد را به سطح ماه بردند و با
استفاده از آن توانستند مسافت طولانی از محل فرود دور شوند. اما قبل از سفر به ماه
لازم بود اتوموبیل رانی در ماه را فرا بگیرند تا در آنجا دچار مشکل نشوند. این عکس
مرحله تمرین رانندگی در ماه را نشان می‌دهد.