طرح‌های زیادی برای مستعمره شدن مریخ ارائه‌شده است، اما طرح منحصربه‌فرد گروه محققان موسسه فناوری ماساچوست بر اساس ساختار درخت، برنده رقابت‌های طراحی مریخ شده است.طرح گروه MIT که «Redwood Forest» نام دارد طرحی منحصربه‌فرد برای سکونت در محیط خشن و سخت مریخ با فضای سبز و آب فراوان است. در مریخ مشکلات بسیاری برای زندگی عادی مشابه کره زمین وجود دارد و هوای شبانه آن بسیار سرد و مملو از دی‌اکسید کربن است.
این سیاره در طول روز بارش «پرتو فرابنفش» و اشعه‌ی کیهانی را به میزان 24/7 تجربه می‌کند. خشکی و خاک تشکیل‌شده از مواد خورنده با خواص بسیار ناخوشایند نیز محیطی غیرقابل‌تحملی را برای بشر به وجود آورده است. گروهی از محققان MIT ، با توجه به این نقاط ضعف، زیستگاهی را برای سکونت 10 هزار نفر طراحی کرده‌اند.
در نگاه اول طرح این گروه شبیه درخت به نظر نمی‌رسد و بیشتر شبیه توپ شیشه‌ای بزرگ در سطح مریخ باقابلیت سکونت 50 نفر است، اما مشابه درختان واقعی حیات آن وابسته به سطح زیرین است. سطح زیرین آن با استفاده از تونل‌های ارتباطی، از این توپ شیشه‌ای بزرگ در برابر سرما، پرتوها، ریز شهاب‌سنگ‌ها و دیگر عوامل خطر محافظت می‌کند.محققان دراین‌باره می‌گویند: «شهر ما در مریخ عملکرد فیزیکی یک جنگل را تقلید می‌کند و با استفاده از منابع محلی مریخ مانند یخ، آب، سنگ، خاک و خورشید، شرایط زندگی در مریخ ایجاد خواهد شد. طراحی هر جنگل نشان‌دهنده پتانسیل رشد بیرونی و گسترش آن در سطح مریخ است».
هر زیستگاه درختی شامل یک سیستم ساختاری شاخه‌ای و یک محفظه غشایی پر منفذ است که توسط ریشه‌های تونلی به یکدیگر متصل می‌شوند. طراحی این زیستگاه با استفاده از یک نرم‌افزار پیشرفته MIT بهینه‌سازی شده است، به این معنی که هر زیستگاه منحصربه‌فرد است و با جنگل‌های متنوع فضاهای شهری مرتبط است.زیستگاه‌ها به آب وابسته‌اند، البته این وابستگی به آب، فقط آب آشامیدنی نیست بلکه آب موردنیاز کشاورزی را نیز شامل می‌شود که این مورد درواقع عامل کلیدی ساخت گنبدهای قابل سکونت است.
هر زیستگاه درختی انرژی موردنیاز خود را از خورشید تأمین می‌کند و از آن برای انتقال آب به داخل درخت استفاده می‌کند و هر درخت محیط زیستی غنی از آب خواهد داشت.آب از سلول‌های نرم داخل محفظه گنبدی در برابر تشعشعات محافظت می‌کند مدیریت گرما نیز کمک‌کننده است. آب موردنیاز برای مزارع هیدروپونیک و پرورش ماهی و سبزی‌ها نیز از این طریق تأمین می‌شود.
کشت هیدروپنیک یا آبکشت شیوه کشت بدون خاک هست. در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه‌گیری می‌کنند و به‌جای خاک با استفاده از آبی که به گیاه داده می‌شود با افزودن عناصر ماکرو و میکرو و نگه‌داشتن گیاه توسط مواد نگه‌دارنده بی‌اثر مانند پرلیت عملاً نیاز به خاک منتفی می‌شود.پنل‌های خورشیدی، انرژی را برای تقسیم آب ذخیره‌شده، تولید سوخت موشک و اکسیژن و شارژ سلول‌های سوخت هیدروژنی که برای نیرو دهی به وسایل نقلیه دوربرد و همچنین ذخیره انرژی در زمان طوفان و گردوغبار موردنیاز هستند، تولید می‌کنند.
این گروه معتقد است که این زیستگاه‌های درختی که برای مریخ طراحی‌شده است، قابلیت استفاده در زمین را نیز دارند.به‌عنوان‌مثال در ارتفاعات بلند، بیابان‌ها و یا کف دریاها می‌توان از آن‌ها استفاده کرد و علاوه بر این، می‌توان با استفاده از فناوری هیدروپونیک ساکنان این شهرها را با غذاهای تازه آشنا کرد و از تونل‌ها نیز برای کاهش تراکم مناطق شهری استفاده می‌شود.