قمر تیتان پر از عجایب است، زندگی در آنجا همچون مشاهده همیشگی وقایع باورنکردنی است. تیتان علاوه برداشتن دریاچه‌های متان، دنیای عجیبی مملو از شن و ماسه‌هایی با بار الکتریکی است.
اکنون دانشمندان شواهد جدیدی به دست آورده‌اند که نشان می‌دهند، این قمر سیاره‌ی زحل، دارای باران‌های متان شدیدی است که بیش از چیزی است که پیش‌ازاین انتظار می‌رفت.
تیتان بزرگ‌ترین قمر از ۶۲ قمر زحل است، این قمر زحل همچنین تنها جرم در منظومه شمسی است که دارای آب پایدار و احتمالاً باران است. هنگامی‌که کاوشگر هویگنس در تاریخ ۱۴ ژانویه ۲۰۰۵ فرود تاریخی خود را روی تیتان انجام داد، خود را در برابر دنیایی دید که شباهت غریبی به دوران اولیه زمین داشت، یعنی زمانی که هنوز حیات در سیاره ما شکل نگرفته بود. کانال‌های زهکشی، دریاچه‌ها، فرسایش‌ها، تپه‌های شنی، باران‌های شدید، چیزهایی بودند که به نظر می‌رسیدند دائماً سطح تیتان را تحت تأثیر قرار می‌دهند. تفاوت عمده این بود که بسیاری از این مایعات از متان و اتان تشکیل‌شده بودند. همچنین دمای ثبت‌شده سطح تیتان توسط هویگنس منفی ۲۹۰.۸۳ فارنهایت بود.
علاوه بر مایع سطح قمر تیتان، گذر نزدیک‌های بعدی کاسینی همچنین حضور یک اقیانوس زیرسطحی را که احتمالاً چیزی شبیه به یک دریای مرده زمینی (دریای شور فاقد حیات) است را کشف کرد. قمر تیتان که به‌اندازه سیاره عطارد است، تنها جرم کیهانی منظومه شمسی (به‌جز زمین) است که دارای جو غلیظ و مایعات سطحی است. اما در عوض آب، دریاچه‌های قمر تیتان از باران‌های هیدروکربنی تغذیه می‌شوند و غنی از متان مایع و اتان هستند.
محققان دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در لس‌آنجلس، با استفاده از شبیه‌سازی اطلاعات فضاپیمای کاسینی، برآورد کرده بودند که بارش‌های متان، کمتر از یک‌بار در سال در تیتان رخ می‌دهد. یک سال در قمر تیتان، برابر با ۲۹.۵ سال زمینی است، بنابراین درواقع این نوع باران‌ها بسیار نادر هستند. اما دانشمندان می‌گویند که این توفان‌ها شدیدتر از چیزی هستند که تصور می‌شد، و البته در نواحی قطبی تیتان قوی‌تر هستند.
شیان فاون از دپارتمان زمین، سیارات و علوم فضایی دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لس‌آنجلس و محقق ارشد این مطالعه به Inverse گفت:«این مطالعه ازاین‌جهت هیجان‌انگیز است که هیچ محقق دیگری تابه‌حال شدت و دفعات بارش‌های شدید (در این قمر) را ارزیابی نکرده بود. تمام مطالعات گذشته در مورد هواشناسی تیتان از چنین مدل‌هایی برای بررسی میزان متوسط بارش باران در نواحی خاص بهره برده بودند که درواقع دارای میزان بارشی مساوی با میانگین بارش سالانه تیتان بوده‌اند. اما ما در این (مطالعه) باران‌ها را به‌صورت جداگانه بررسی کرده‌ایم و می‌توانیم تقریباً بگوییم که چه نوع بارندگی‌های خاصی رخ می‌دهد.»
اگر این توفان‌ها به همان شدتی باشند که دانشمندان تخمین زده‌اند، یک‌باران در روز می‌تواند، حدود یک فوت (معادل ۳۰۰ میلی‌متر) باران را در سطح تیتان جاری کند. با توجه به طول روز تیتان، این باران‌های متان می‌تواند روی تیتان تأثیر چشم‌گیری داشته باشد و به‌طور بالقوه می‌تواند، رسوبات را در اطراف سطح یخی قمر جابه‌جا کند.
تصویر هنری از قمر تیتان، هنگامی کاسینی به تیتان رسید، خود را در برابر دنیایی دید که شباهت غریبی به دوران اولیه زمین داشت، یعنی زمانی که هنوز حیات در سیاره ما شکل نگرفته بود
فضاپیمای کاسینی ناسا قبل از پایان مأموریتش در سپتامبر گذشته، رسوبات مخروطی را در تیتان مشاهده کرده بود. روی زمین، جریان آب ناشی از طوفان می‌تواند رسوبات مختلف این‌چنینی را پدید بیاورد. بنابراین تصور اینکه چنین اتفاقی در تیتان البته با متان رخ می‌دهد، می‌تواند توفان‌های بی‌نهایت شدیدی را در پی داشته باشد.
اگرچه ممکن است به نظر برسد که ابرهای گازی جهنمی در تیتان پدید بیاید، اما درواقع این قمر، تنها قمر در منظومه شمسی ماست که دارای جو پایدار است. اگر چنین پدیده‌ای در تیتان وجود داشته باشد، باید قوی‌تر از هر چیزی در زمین و یا حداقل مملو از گاز متان باشد.