در هرلحظه، هزاران ماهواره در اطراف زمین، در ارتفاع بین چند صد مایل تا چند هزار مایل در حال چرخش هستند. اما این تعداد ماهواره در مقایسه با زباله‌های فضایی انسان‌ساخت (man-made) با ابعاد بزرگ‌تر از مشت دست، چندان زیاد محسوب نمی‌شوند.
حدود 95 درصد از اشیاء سرگردان در فضا را زباله‌های فضایی: ایستگاه فضایی خارج از کنترل، قطعات موشک‌ها، ماهواره‌های مرده، ابزار گم‌شده فضانوردان تشکیل می‌دهند. این زباله‌های مداری خطرناک، تقریباً 10 برابر سریع‌تر از یک گلوله حرکت می‌کنند و زمان زیادی طول می‌کشد تا به زمین بازگردند.
بیل ایلور (Bill Ailor) مهندس هوافضا و متخصص جو در خصوص زباله‌های فضایی گفت:«این زباله‌ها می‌توانند صدها سال در فضا باقی بمانند و حتی شرایط وخیم‌تری را ایجاد کنند. تنها یک برخورد در فضا می‌تواند هزاران قطعه کوچک‌تر و خارج از کنترل ایجاد کرده و به تهدیدی تازه تبدیل شود.»
ایلور افزود:«کشورها در طول سال‌ها آموخته‌اند، زباله‌ای که در فضا ایجاد کرده‌اند، زمانی به خطری برای دستگاه‌های فعال آن‌ها تبدیل می‌شود، همان‌طور که خطری برای دستگاه‌های سایر کشور محسوب می‌شود.»
بر اساس اعلام آژانس فضایی اروپا (ESA)، حدود 170 میلیون قطعه زباله فضایی بزرگ‌تر از 1 میلی‌متر با سرعت ده‌ها هزار مایل در ساعت، در اطراف زمین در حال چرخش هستند.
با استفاده از داده‌های وبسایت Space-Track.org، فهرست 10 کشور / آژانس فضایی با بیشترین تعداد شیء قابل ره‌گیری در مدار زمین تا اکتبر 2017 تهیه‌شده است. روسیه با 1520 ماهواره فعال، 1034 بدنه موشک، 3961 قطعه زباله فضایی (درمجموع 6515 شیء قابل ره‌گیری در فضا) در صدر این فهرست قرار دارد.
در رتبه دوم، ایالات‌متحده با 1520 ماهواره فعال، 688 بدنه موشک، 3999 قطعه زباله فضایی (درمجموع 6211 شیء قابل ره‌گیری در فضا) قرار دارد. چین نیز با 254 ماهواره فعال، 107 بدنه موشک، 3475 قطعه زباله فضایی (درمجموع 3839 شیء قابل ره‌گیری در فضا) رتبه سوم را از آن خودکرده است.
فرانسه، ژاپن، هند، آژانس فضایی اروپا (ESA)، سازمان بین‌المللی ماهواره‌های مخابراتی (ITSO)،Globalstar و انجمن اروپایی ماهواره‌ها (SES) در رتبه‌های چهارم تا دهم قرار دارند.
