تحقیقات جدید بر روی نمونه‌های دریافتی از مأموریت آپولو نشان می‌دهد که کره ماه حدود ۳ تا ۴ میلیارد سال پیش اتمسفر داشته است. این تحقیقات گویای آن بوده که احتمالاً در ماه منبعی از یخ وجود دارد که فضانوردها می‌توانند از آن استفاده کنند.
پیش به‌سوی کره ماه
یک تحقیق جدید بیانگر آن بوده که ماه حدود ۳ تا ۴ میلیارد سال پیش اتمسفر داشته است. این اتمسفر زمانی تشکیل‌شده که فوران‌های آتش‌فشانی با ماه برخورد کردند و گازهای بالای جو این کره را چنان با سرعت به حرکت درآوردند که در فضا اشباع شدند. سطح ماه با حوضه‌های تأثیرگذار مملو از بازالت آتش‌فشانی موردحمله پیاپی قرارگرفته است.
این گلوله‌های بازالتی که به نام ماریا شناخته می‌شوند، زمانی تشکیل یافتند که تلی از ماگما از درون ماه به سمت فضا رها گردید و باعث به وجود آمدن جریانی از گدازه شد. فضانوردان آپولو نمونه‌هایی از ماریا را با خود به زمین آوردند و ما اکنون می‌دانیم که این گدازه‌ها حاوی کربن مونواکسید، چند گاز دیگر، سولفور و حتی مواد تشکیل‌دهنده آب هستند.
امروزه ماه البته به خاطر فقدان جریان مغناطیسی قوی و جرم کافی برای حفظ اتمسفر در اطراف خود، هیچ اتمسفری ندارد. درست برخلاف سیاره زمین که برای نگه‌داشتن اتمسفر از جریان مغناطیسی و جرم کافی برخوردار است، هر اتمسفری که بخواهد گرداگرد کره ماه شکل بگیرد خیلی راحت به‌وسیله بادهای خورشیدی نابود می‌شود. بااین‌حال، تحقیقات جدید گواه آن بوده که ماه درگذشته برای مدتی اتمسفر داشته است.
این گروه تحقیقاتی از نمونه‌ها برای محاسبه افزایش یا انباشت گازهای متشکل از این اتمسفر ناپایدار استفاده کردند. آن‌ها متوجه شدند که در حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش مقدار فعالیت‌های آتش‌فشانی در این مورد روند رو به رشد به خود گرفته، یعنی درست در همان زمانی که ضخامت اتمسفر ماه به حداکثر خود رسیده بوده است. وقتی این اتمسفر شکل گرفت، نزدیک به ۷۰ میلیون سال دوام آورده تا نهایتاً توسط بادهای خورشیدی نابود گردیده است. در این برهه زمانی، کره ماه سه برابر به زمین نزدیک‌تر بوده و به همین خاطر هم از روی زمین بزرگ‌تر از حالا دیده می‌شده است.
قدم گذاشتن بر روی ماه
دانشمند ارشد انجمن تحقیقات فضایی دانشگاه‌ها، استاد David Kring در مصاحبه‌ای با Phys.org در این مورد چنین توضیح می‌دهد:«این تحقیقات باعث شد تصور ما از کره ماه به‌عنوان یک کره سنگی بدون هوا، به یک کره که قبلاً اتمسفری برتر از اتمسفر حال حاضر مریخ داشته است، تغییر یابد.»
این کشفیات جدید می‌تواند حاوی مفاهیم مهمی برای فضانوردان آینده، مأموریت‌های ماهانه برنامه‌ریزی‌شده و اکتشافات فضایی باشد. نتیجه این تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است باقی‌مانده این اتمسفر در نزدیکی قطب‌های قمری و در نقاط سرد و تاریک و ناشناخته گیرکرده باشد. اگر چنین نظریه‌ای حقیقت داشته باشد، بدین معنی بوده که کره ماه همین حالا هم منبعی از یخ در خود نهفته است که فضانوردان می‌توانند از آن برای دسترسی به آب در فضا بهره‌مند شوند.
از این ذخایر یخی در فضا می‌توان برای نوشیدن آب، پرورش مواد غذایی و تهیه سوخت و هوا استفاده نمود. مهم‌تر آن‌که ذخایر پنهان کره ماه دیگر نیازی به بارگیری از زمین ندارند، مزیتی که با توجه به قیمت گران‌بهای حمل بار از زمین به فضا، حائز اهمیت خواهد بود.