منبع اصلی ناسا برای مأموریت‌های فضایی که یک ایزوتوپ رادیواکتیو موسوم به پلوتونیوم 238 است، در آمریکا رو به پایان است. این اطلاعات در گزارشی که اخیراً از سوی وزارت انرژی آمریکا منتشرشده، اعلام‌شده است.
مشکل کنونی این است که بیشتر این ایزوتوپ در قرن گذشته و در طول جنگ سرد تولیدشده بود. ذخایر این ماده احتمالاً تا هشت سال آینده به پایان خواهد رسید.این امر همان‌طور که در گزارش آمده، ممکن است قابلیت ناسا برای استفاده از باتری‌های پلوتونیومی RPS را به‌عنوان منبع انرژی در مأموریت‌های آینده به خطر بیندازد
اگرچه روش‌های بسیار زیادی دیگری همچون باتری، سلول سوختی، انرژی خورشیدی و حتی رآکتور هسته‌ای برای تأمین نیروی کاوشگرهای میان‌سیاره‌ای وجود دارد، اما به دلایل بسیار بیشتری، پلوتونیوم 238 یکی از بهترین گزینه‌ها محسوب می‌شود. ازجمله این دلایل می‌توان به جمع‌وجور بودن باتری، نیمه‌عمر ایزوتوپ، حساسیت الکترونیک به میدان‌های الکترومغناطیسی و سایر موارد اشاره کرد.
آمریکا از سال 1988 تولید پلوتونیوم 238 را متوقف کرد و ازآن‌پس از ذخایر استفاده کرده است. این کشور در سال 1992 یک قرارداد پنج‌ساله برای خرید ایزوتوپ از روسیه امضا کرد. در سال 2012 دولت اوباما پس از چند بار تلاش توانست بودجه بازیابی تولید پلوتونیوم 238 را تأمین کند. اما هنوز حجم تولید کافی نیست.
اکنون ناسا تنها حدود 35 کیلوگرم از این ایزوتوپ را در اختیار دارد. این در حالی است که وزارت دفاع آمریکا دارای ذخایر جداگانه‌ای است. اما به دلیل تجزیه شدن پلوتونیوم تنها نیمی از ذخایر قابل‌استفاده است. این میزان برای آغاز مأموریتی به سیاره زحل یا مشتری کافی نخواهد بود.