واحد بادی ایستگاه فضایی بین المللی ماندگاری طولانی تر خواهد داشت

ناسا در حال بررسی برای پیدا کردن گزینه‌هایی برای ادامه حیات واحد بادی موسوم به “بیم”  BEAM) واحد قابل گسترش بیگلو- Bigelow Expandable Activity Module) است. در کنار ناسا کارشناسان شرکت صنایع هوا-فضایی بیگلو سازندگان این واحد نیز در حال تلاش برای پیدا کردن چگونگی استفاده از این ساخت و ساز در آینده‌اند. آزمایش دو ساله “بیم”  برای نشان دادن ایمنی این واحد فضایی رو به پایان است. اکنون به نظر می‌رسد این سازه دوام لازم را دارد تا در ایستگاه فضایی بین‌المللی به عنوان یک انبار مواد اضافی و حتی کاربردهای فراتر مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از پرتاب “بیم”  آن بود که ثابت کند فن‌آوری چادرهای بادی می‌تواند در آینده کاربردهای مختلفی از جمله برنامه‌های تجاری در مدار نزدیک به زمین را داشته باشد. مطالعات اولیه نشان می‌دهد که از مواد نرم پوششی این چادرها می‌توان جهت حفاظت سازه‌های سخت هم استفاده کرد. همچنین این پوشش نرم و انعطاف پذیر در برابر ضربه‌های ناشی از اصابت تکه‌های کوچک بجا مانده از متلاشی شدن قطعات موشکی و یا ماهواره‌ها همچنین دیگر ذرات فضایی مقاومت می‌کند. یکی از رایج‌ترین استدلال مخالفان بهره‌گیری از این چادرهای بادی، عدم مقاومت این نوع سازه‌ها در برابر ذرات ریز پراکنده در مدار زمین بود.

این واحد بادی یک و نیم تنی در هشتم آوریل سال 2016 به عنوان محموله ناو باری دراگون به فضا پرتاب شد و دو روز بعد با استفاده از بازوی مکانیکی به ایستگاه پیوست. به دنبال این الحاق، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی به راه‌اندازی سامانه‌های آن اقدام کردند. دستگاه‌های موجود در “بیم”  اجازه می‌دهد تا آزمایش‌های مختلفی طی دوره دوساله صورت گیرد که در طراحی و ساخت نمونه‌های بعدی بکار رود. حسگرهای بکار رفته در بخش‌های مختلف رفتار و توانایی‌های آن را ثبت و ضبط می‌کند. داده‌های جمع‌آوری شده عمدتا برای ردیابی رفتار ساختار استفاده می‌شود و مسلما در هنگام طراحی نمونه‌های بعدی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با بهره‌گیری از داده‌های این حسگرها، اطلاعات ارزشمندی در مورد ساختارهای بادوام مقاوم در برابر تابش، ریزشهاب‌ها، و یا تغییرات دما وغیره به دست آمد. مجموعه این اطلاعات می‌تواند به طراحان در آماده‌سازی بهتر برای ماموریت‌های آینده کمک کند. با فعال ماندن این واحد بادی، ناسا قادر به تعمیق دانش خود را در مورد رفتار سازه‌های بادی خواهد بود و می‌تواند به طراحی و ساخت سازه‌های عظیم فضایی فکر کند. اگر چه ایستگاه فضایی بین‌المللی  بزرگترین شیء است که انسان تاکنون در فضا ساخته ،اما در عین حال هنوز فضا و محل فعالیت داخلی ایستگاه محدود است. و هر سازه این چنینی کمک بزرگی برای توسعه فعالیت‌ها به‌شمار می‌رود.

طبق برنامه‌های اولیه این واحد قرار بود پس از گذراندن دو سال فعالیت مشترک با ایستگاه، با استفاده از بازوی جدا شده و بعد از یک دوره مشخص پرواز آزاد، در اثر برخورد به جو نابود شود. اما  اطلاعات مثبت در مورد وضعیت آن باعث شد تا هم ناسا و هم شرکت سازنده تصمیم بگیرند قرارداد تمدید ماموریت آن را امضا کنند. تا پایان امسال، قرارداد جدیدی بین ناسا و بیگلو هوافضا بسته می‌شود که با پایان مرحله آزمون اصلی هم‌پوشانی خواهد داشت. طبق قرارداد جدید اقامت مداری “بیم”  حداقل سه سال و با دو گزینه برای گسترش ماموریت – هر یک برای یک سال ، ادامه یابد. به این ترتیب این واحد می‌تواند به عنوان یک انبار برای پنج سال خدمت کند. با این حال، پایان قرارداد جدید به این معنی نیست که کار “بیم” پایان خواهد یافت. پس از اتمام قرارداد، ناسا تمام گزینه‌ها را بازبینی می‌کند و تصمیم می‌گیرد که آیا کار با آن را ادامه دهد یا اینکه این واحد حذف خواهد شد.

گرچه “بیم”  فضای قابل توجهی در حدود 16 متر مکعب به عنوان انبار دارد اما در کنار این فضای امن، آزمایش‌های علمی بیشتری را می‌توان در آن ایجاد کرد و در این امکان جمع‌آوری داده‌ها در مورد تغییرات دراز مدت در تمامیت ساختاری واحد بادی، ثبات حرارتی آن، تخریب، تابش یا رشد میکروبی وجود دارد. گرچه طی دو سال گذشته اطلاعات زیادی در این واحد به‌دست آمد، اما دوره پنج ساله بسیار سودمند‌تر خواهد بود.