به گزارش اسپاش، تجربه نشان داده پژوهشگاه ها و سازمان‌های برتر دنیا، عمدتا بر اساس نقشه راه پیش می روند و همین امر اگر چه دارای نظمی خسته کننده است و تحمل این همه نظم گاهی سخت و با اصول و قواعد انسانِ بلند پرواز کمی مغایر و محدود کننده به نظر می رسد، اما در نهایت منجر به خلق محصول و دانشی می شود که تا مدتها شکستن رکورد آن کار ساده ای نخواهد بود.
کشور ما نیز در داشتن دانشمندانی بزرگ و جوانانی نابغه، غنی بوده اما سوال اصلی اینجاست که اما واقعا چند درصد از این همه نبوغ و انرژی های پنهان به ثمر می نشیند و چند درصد توانایی دیدن آنسوی علم را خواهند داشت؟
و در کل باید از کجا شروع کرد؟!
در این رابطه مجتبی سرادقی معاون سازمان فضایی کشور معتقد است که “برای توسعه در لبه علم و دانش در حوزه فضایی، در ابتدا باید از مونتاژ کاری دست برداریم در غیر اینصورت مانند صنایع دیگر همچنان وابسته خواهیم بود.”
وی افزود: “هدف کلان سازمان فضایی ایران کاهش وابستگی به کشورهای دیگر و بومی سازی فناوری فضایی است به طوریکه ازصفر تا صد کار در داخل کشور انجام شود، تا اگر زمانی مسیر پیشرفت برای ما بسته شد بتوانیم با تولیدات بومی نیاز خود را رفع کنیم.”
سرادقی خرید محصولات مورد نیاز کشور را در شرایطی که هنوز بومی سازی آن انجام نشده بهترین راه حل برای رفع نیاز داخل دانست و تصریح کرد: ” برای رفع نیاز فعلی خود باید به سراغ خرید از سایر کشورها برویم و اگر ماهواره ای را هم اکنون نمی توانیم بسازیم می توانیم با خرید آن نیازمان را رفع کنیم.”
وی با اشاره به تلاش سازمان فضایی برای بومی سازی تکنولوژی فضایی در کشور گفت: “ما اگر بتوانیم ماهواره ای را در مدار زمین قرار داده و به کاربر سرویس ارائه دهیم، توسعه را در حوزه فناروی فضایی به لبه تکنولوژی برده ایم.”
محسن بهرامی رئیس سازمان فضایی نیز توسعه فناوری فضایی را پیشران و محرک توسعه اقتصادی می‌داند و معتقد است که” با تصویب برنامه راهبردی ۱۰ ساله دوم فناوری فضایی در کشور می توانیم به بسیاری از دستاوردهای بومی و برنامه‌های مدنظر و سیاست های کلان کشور در این عرصه رسیده و آن را عملیاتی کنیم.”
انتهای پیام/