سیروس برزو: در حالی که دکتر بهرامی رئیس سازمان فضایی ایران یعنی متولی اصلی فضانوردی بار ها در مصاحبه های مختلف اعلام کرده است در حال حاضر و با توجه به ضرورت های کشور، اعزام فضانورد اولویت ندارد، معلوم نیست چرا آقای فتح الله امی رئیس پژوهشگاه هوا فضای وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری مرتبا بر برنامه سفر فضانورد ایرانی به فضا آن هم در قالب زیرمداری تاکید دارد.
ایشان در مصاحبه اخیر خود با ایرنا در مراسم اختتامیه کنفرانس بین‌المللی فناوری‌های نوین در علوم به مازندران گفته است ” هم اکنون 10 نفر از خلبان های ماهر و زبده در حال گذراندن تمرینات سخت و فشرده هستند تا 2 نفر از آنان که توان بیش از سه هزار ساعت پرواز را داشته باشند، برای اعزام به فضا انتخاب شوند.” این در حالی است که نه نیروی هوایی سپاه و نه نیروی هوایی ارتش پیرامون چنین برنامه ای صحبتی نکرده اند. ضمن آن که اصولا پرواز با هواپیما و داشتن رکورد 3 هزار ساعت پرواز را می توان از شرایط ابداعی آقای امی دانست!
در حالی که بنا به گفته خود ایشان بر فرض تامین بودجه، ساخت سخت افزار های مربوط به سفر (سفینه، موشک و…)، ایجاد ساختار های لازم برای پرتاب، ردیابی، ارتباط بین ناو و زمین، مرکز هدایت پرواز و … همچنین دهها دستگاه و مجموعه مورد نیاز دیگر، 8 سال لازم است تا نخستین نفر را به فضا بفرستیم، دلیل این که افرادی از حالا به قول ایشان ” مشغول تمرینات سخت و فشرده” شوند به درستی معلوم نیست بویژه این که اصولا دستگاه هایی مثل آنچه امروز آقای دکتر امی بر میز ریاست آن تکیه داده اند راهبرد قطعی ندارند و معلوم نیست فردا چه کسی به جای دکتر امی خواهد نشست و او چه آشی را برای این دستگاه خواهد پخت.
سوابق مصاحبه های ایشان نشانگر آن است که حرف های بدون سند و مدرک و برنامه‌های عجیب بسیاری توسط ایشان مطرح می‌شود. به‌طور مثال ایشان در آذر 1394 طی مصاحبه ای با علمنا گفته بود ” تنها راه نجات ما این است که از اتوبان‌های هوایی یا به عبارت دیگر از هوانوردی عمومی استفاده کنیم. یعنی همان‌طور که هر خانواده یک خودرو دارد، بتواند یک هواپیما هم داشته باشد و بتوانند در سفرهای بین شهری از هواپیماهای سبک استفاده کنند.” !!!!
در مورد پرتاب‌های زیرمداری نیز بارها تذکر داده‌ام که چنین پرتابی کاری بیهوده است. کسانی که با تاریخ فضانوردی آشنایی دارند می‌دانند در طول تاریخ فضانوردی تنها دو پرواز غیرمداری توسط آمریکایی‌ها انجام شده که فاقد ارزش علمی بوده و صرفا در مقابله با سر و صدای تبلیغاتی روس‌ها صورت گرفته است. در همان زمان هم این پرتاب‌ها با عکس‌العمل منفی جوامع علمی روبرو شد. حال دلیل پافشاری ایشان برای هزینه‌کردن میلیاردها تومان برای پرتابی غیرمداری و تکرار سفر ۱۵ دقیقه‌ای شپارد و گریسام بعد از نزدیک به 65 سال چه سودی دارد، بر من پوشیده است. اما به جرات می‌توانم بگویم انجام چنین کاری حتی به لحاظ تبلیغاتی در زمان فعلی هم می‌تواند بار منفی برای ایران داشته باشد چه رسد به 8 سال دیگر و مقامات مسئول به بطور جدی با این مسئله برخورد کنند و جلوی چنین طرحی که می‌تواند فاجعه آفرین هم باشد را بگیرند.
البته به هر حال 8 سال دیگر آقای امی مسلما نقشی در تصمیم گیری‌ها نخواهند داشت و امروز هم پژوهشگاهی که ایشان بر مسند ریاست آن تکیه زده اند ناتوان تر از آن است که حتی پروژه های ضعیف گذشته یعنی میمون های 3-4 کیلویی را به فضا پرت کند چه رسد به فضانورد اما اینگونه سخن گفتن‌ها که پایه های اصولی و عملی ندارد باعث می شود فعالیت های واقعی انجام شده از سوی کارشناسان صنایع فضایی ما زیر سوال برود.
توضیح اسپاش: نظرات مطرح شده دیدگاه‌های جناب آقای سیروس برزو، به عنوان باسابقه‌ترین روزنامه‌نگاران فضایی ایران بوده و به عنوان نظر رسمی پایگاه خبری تحلیلی فضایی ایران، اسپاش نمی‌باشد. لذا این پایگاه خبری صرفا به لحاظ سیاست خود مبنی بر انتشار نظرات کارشناسان و صاحبنظران این حوزه اقدام به انتشار این یادداشت کرده و برای انتشار پاسخ مسئولین مربوطه نیز آمادگی خود را اعلام می‌دارد.