آژانس فضایی آمریکا برای اولین بار موفق به فرود فضاپیما روی یک سیارک و جمع‌آوری نمونه از آن شد. فضاپیمای اوسیریس-رکس (OSIRIS-REx) روز سه‌شنبه ۲۰اکتبر (۲۹مهر) روی سیارک بنو ۱۰۱۹۵۵ (101955 Bennu) فرود آمد تا نمونه‌هایی از آن را جمع‌آوری کرده و به زمین انتقال دهد. بازوی رباتیک نمونه‌برداری اوسیریس-رکس موسوم به TAGSAM (سرواژه Touch-And-Go Sample Acquisition Mechanism) طی فرود این فضاپیما حدود ساعت ۲۲:۱۲ به‌وقت گرینویچ به‌مدت ۱۵ ثانیه سطح سیارک را لمس کرده و جمع‌آوری نمونه را انجام داد. برای تیم مأموریت مذکور یک هفته زمان لازم است تا مقدار نمونه‌های جمع‌آوری‌شده را مشخص کنند. مطابق برنامه این فضاپیما قرار بود حداقل ۶۰ گرم نمونه از سطح بنو بردارد.
اوسیریس-رکس برای فرود روی این سیارک پیشرانه‌های خود را طی سه مرحله روشن کرد. مرحله اول زمانی بود که فضاپیما حرکت خود را به‌سمت سیارک آغاز نمود. در مرحله بعد اوسیریس-رکس به فاصله ۴۱۰ فوتی سیارک رسیده و مانور چک‌پوینت (Checkpoint) را جهت هماهنگی موقعیت و سرعت خود انجام داد؛ مانوری که با توجه به سخت بودن فرود روی سطح این سیارک توسط ناسا طرح‌ریزی شده بود. در مرحله سوم با روشن شدن پیشرانه‌ها، فضاپیما به‌سمت سیارک حرکت کرده و به فاصله‌ای مشخص از سطح آن رسید تا با مدار چرخش سیارک همخوان شده و درنهایت عملیات فرود و نمونه‌برداری انجام گرفت.
این فضاپیما در سپتامبر۲۰۱۶ توسط حامل فضایی اطلس ۵ (Atlas V) به فضا پرتاب شد و در دسامبر ۲۰۱۸ به‌مجاورت بنو رسید و برای چندین ماه مشغول بررسی سیارک یادشده به‌منظور انتخاب یک مکان مناسب برای فرود و جمع‌آوری نمونه بود. در دسامبر۲۰۱۹ ناسا اعلام کرد منطقه مورد نظر برای فرود را مشخص کرده؛ مکانی که از آن با نام نایتینگیل (Nightingale) یاد می‌شود. انتظار می‌رود اوسیریس-رکس نمونه‌ها را سپتامبر۲۰۲۳ به زمین برساند. این فضاپیما با وزنی معادل ۸۸۰ کیلوگرم توسط شرکت آمریکایی لاکهید مارتین (Lockheed Martin) ساخته شده و برای این منظور مبلغی در حدود ۸۰۰ میلیون دلار (بدون در نظر گرفتن عملیات پرتاب) هزینه شده است.
سیارک بنو یکی از سیارک‌های آپولو است و کشف آن در ۱۱سپتامبر۱۹۹۹ توسط پروژه لینیر (LINEAR) که مربوط به بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین می‌باشد، صورت گرفت. این سیارک دارای قطر متوسط حدود ۴۹۲ متر بوده و به‌صورت گسترده با رادار رصدخانه آرسیبو (Arecibo Observatory) در کشور پورتوریکو و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه فضای دوردست گلداستون (Goldstone Deep Space Communications Complex) در ایالت کالیفرنیای آمریکا رصد می‌شود. بنو در حال حاضر در فاصله بیش از ۲۰۰ میلیون مایلی از زمین قرار گرفته است.
این سیارک نه تنها نزدیک به زمین و کربنی می‌باشد، بلکه بسیار قدیمی است؛ به‌طوریکه دانشمندان محاسبه کرده‌اند بیش از ۴.۵ میلیارد سال پیش یعنی در ۱۰ میلیون سال اول تاریخ منظومه شمسی شکل گرفته است. از‌این‌رو تجزیه و تحلیل نمونه‌های آن می‌تواند به کسب اطلاعات درباره نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی کمک کند.
دانشمندان ناسا اخیراً اعلام کرده‌اند سیارک بنو احتمالاً دارای عناصر سازنده حیات بوده و زمانی روی سطح سنگی آن آب جاری بوده است. امی سایمون (Amy Simon)، محقق مرکز پروازهای فضایی گادرد (Goddard) ناسا، دراین‌باره اظهار می‌کند: «شواهدی از کربن و مواد آلی گسترده در سطح سیارک بنو یافت شده است.» به‌گفته محققان کشف مذکور اولین مورد تأییدشده از حضور این عناصر سازنده حیات در یک سیارک نزدیک به زمین می‌باشد.
گفتنی است پیش از این ژاپن نیز با فضاپیمای خود موسوم به هایابوسا (Hayabusa) موفق به جمع‌آوری و انتقال نمونه از سیارکی به‌نام ریوگو (Ryugu) به زمین شده بود. این مأموریت در سال ۲۰۰۳ به فضا پرتاب شد و در سال ۲۰۱۰ با نمونه‌هایی از ریوگو روی زمین فرود آمد.
instagram ، per.euronews ، wikipedia ، espash ، espash ، wikipedia ، wikipedia ، cent ، nasa