دانشمندان در پژوهشی جدید عنوان می‌کنند ماه ممکن است برخی از سنگ‌های سیاره ونوس (ناهید) را در خود جای داده و کلید علمی گذشته رمزآلود این سیاره را در خود پنهان کرده باشد. به‌عقیده آن‌ها، زمین و سیاره ناهید زمانی بسیار شبیه به یکدیگر بوده‌اند، اما بعد اتفاقی افتاد که آن را به سیاره‌ای با اثر گلخانه‌ای شدید تبدیل کرده است. اکنون پژوهش‌های تازه نشان می‌دهد که شواهد شیوه وقوع این تغییر ممکن است در کپسول‌های زمانی (time capsules) سنگی روی ماه که بر اثر برخوردهای قدیمی به آنجا منتقل شده، وجود داشته باشد.
«ساموئل کابوت» (Samuel Cabot)، محقق دانشگاه ییل (Yale University) آمریکا و نویسنده اصلی پژوهش، می‌گوید: «ماه مکانی ایمن برای نگهداری سنگ‌های باستانی فراهم می‌کند. هر چیزی از ونوس که بر روی زمین فرود آمده باشد، به‌دلیل فعالیت‌های زمین‌شناسی احتمالاً در عمق بسیار زیاد دفن شده. اما این سنگ‌ها در ماه بهتر حفظ می‌شوند.»
محققان طی این پژوهش تحلیل کردند که چگونه تأثیرات روی ونوس اولیه می‌توانسته کپسول‌های زمانی زمین‌شناختی را به ماه بفرستد؛ روندی که به‌طور قابل ملاحظه‌ای کند شده است. اما میلیاردها سال پیش تأثیرات نیرومندتر از امروز بوده و به‌دلیل برخی الگوهای حرکتی در منظومه شمسی، سیارک‌هایی که به ونوس برخورد می‌کرده‌اند نسبت به آن‌هایی که با زمین برخورد داشته‌اند، دارای حرکتی سریع‌تر بوده‌اند.
درعین‌حال، دانشمندان تصور می‌کنند ونوس با جو نازک‌تر از کربن دی‌اکسید غلیظ فعلی خود و حتی اقیانوس‌های آب مایع در سطح سیاره، بسیار شبیه زمین امروز بوده است. به‌گفته محققان چنین شرایطی بدین معناست که وقتی یک شهاب‌سنگ بزرگ فرضی به سیاره برخورد می‌کرده، بقایای آن امکان فرار از جو زهره را داشته و در صورت این اتفاق، می‌توانستند نشانه‌های زمین‌شناختی اقیانوس‌های احتمالی آن زمان ونوس را در خود داشته باشند.