ناسا سوخت جدید با کارآیی بالا و سازگاری بیشتر با محیط زیست را جایگزین هیدرازین می‌کند
آژانس فضایی آمریکا صحت‌سنجی نوع جدیدی از سوخت برای فضاپیماها را تأیید کرده که نسبت به هیدرازین کمتر سمی بوده، با محیط زیست سازگاری بیشتری داشته و در عین حال بر اساس آزمایش‌های انجام‌شده می‌تواند تا ۵۰ درصد، مسافت پیموده شده توسط فضاپیما را افزایش دهد. از هیدرازین اغلب به‌عنوان سوخت در فضاپیماها استفاده می‌شود و اکنون ناسا به‌دنبال جایگزینی آن با سوخت جدید خود می‌باشد که طی یک مأموریت آزمایشی توسط فضاپیمایی موسوم به GPIM (سرواژه Green Propellant Infusion Mission) در فضا تست شده است. این سوخت با نام ASCENT (سرواژه Advanced Spacecraft Energetic Non-Toxic) نوعی سوخت شیمیایی است که می‌تواند به‌خودی خود و بدون نیاز به یک اکسیدکننده مشتعل شده و نیروی پیشران تولید کند.
ASCENT دارای رنگ صورتی بوده و میزان سمی بودن آن در قیاس با هیدرازین بسیار کمتر است. درنتیجه، ذخیره‌سازی و استفاده از آن ایمن‌تر می‌باشد و در مأموریت‌های سرنشین‌دار به حداقل تجهیزات حفاظتی مانند لباس‌ها، دستکش‌ها و عینک‌های مخصوص نیاز است. جدای از کاهش هزینه مأموریت‌ها و استفاده آسان‌تر از آن روی زمین، سوخت مذکور کارآیی بالایی دارد؛ امری که موجب می‌شود فضاپیماها مسافت بیشتری را در فضا طی کنند. طی مأموریت GPIM یک سری مانورهای مداری انجام شد تا سوخت جدید ناسا و همچنین سامانه پیشرانی که از این سوخت بهره می‌برد، تست شوند. این مأموریت نشان داد مسافت پیموده‌شده فضاپیما با بهره‌گیری از سوخت ASCENT در قیاس با هیدرازین ۵۰ درصد بیشتر است.
این سوخت قبلاً توسط آزمایشگاهی متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده (U.S. Air Force) توسعه یافته بود و با عنوان AF-M315E خوانده می‌شد. تیم اسمیت (Tim Smith)، مدیر پروژه GPIM، می‌گوید: «این اولین بار است که ناسا سوختی را برای فضاپیماها آزمایش و تأیید می‌کند که نیازی به اکسیدکننده ندارد و خود، پروسه اکسیده شدن را انجام می‌دهد.» اکنون ناسا قصد دارد استفاده از این سوخت را در مأموریت‌های آینده خود آغاز کند که اولین مورد آن مربوط به مأموریت ماهواره لونار فلش‌لایت (Lunar Flashlight) می‌شود؛ مأموریتی اکتشافی که در سال ۲۰۲۱ به‌عنوان بخشی از مقدمه پروژه بازگشت به ماه ناسا موسوم به آرتیمس (Artemis) صورت می‌گیرد و هدف از آن کاوش، تعیین مکان و همچنین تخمین میزان و شناسایی ترکیب رسوبات یخ‌آب روی ماه به‌منظور بهره‌برداری‌های آینده توسط ربات‌ها و یا انسان‌هاست.