محققان موفق به یافتن نوعی قارچ در منطقه چرنوبیل شدند که امکان حفاظت دربرابر تشعشعات خطرناک فضایی را برای فضانوردان فراهم می‌آورد. در سال ۱۹۸۶ انفجار در رآکتور شماره چهار نیروگاه اتمی چرنوبیل بحرانی جهانی در پی داشت. در برخی از مناطق زمین چرنوبیل، سطح تشعشع به‌حدی رسید که طی ۶۰ ثانیه یک انسان را از پای درمی‌آورد. در چنین وضعیتی، قارچ‌های متعددی زنده ماندند و اکنون برخی از آن‌ها در نزدیکی رآکتور منفجرشده به حیات خود ادامه می‌دهند.
تحقیقات جدید در این مورد روی یکی از ارگانیزم‌های زنده در چرنوبیل به‌نام Cladosporium sphaerospermum متمرکز شده است. محققان ادعا می‌کنند قارچ مذکور امکان استفاده به‌عنوان محافظ همتاساز و خودترمیم را دارد تا از فضانوردان در برابر تشعشعات فضایی حفاظت کند. آن‌ها قارچ مذکور را به‌مدت ۳۰ روز در ایستگاه فضایی بین‌المللی زیرنظر گرفتند و توانایی مقابله با تشعشعات فضایی را در آن بررسی کردند. این قارچ شامل رنگ‌دانه‌ای موسوم به ملانین (Melanin) می‌شود که توانایی جذب تشعشع و تبدیل آن به انرژی را دارد.
یکی از نکات مهم قارچ جدید، توانایی همتاسازی آن در مقادیر میکروسکوپی است؛ درنتیجه تنها مقدار کمی از آن به‌همراه تغذیه مناسب کافی خواهد بود تا ماده محافظ کامل ساخته شود. درنهایت، شاید با کمی بهینه‌سازی بتوان از این ماده هم در ماه و هم در مریخ به‌عنوان محافظ فضانوردان استفاده کرد.