چین با پرتاب آخرین ماهواره منظومه ماهوارهای ناوبری بیدو (Beidou) این منظومه را تکمیل کرد. این کشور روز ۲۳ژوئن (۳تیر) ساعت ۱:۴۳ به‌وقت ساعت هماهنگ جهانی (UTC) ماهواره Beidou-3GEO3 را سوار بر ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی (Long March 3B) و از پایگاه پرتاب ژیچانگ (Xichang) به مدار ژئو فرستاد. Beidou-3GEO3 که آخرین ماهواره از نسل سوم این سامانه موسوم به بیدو-۳جی (Beidou-3G) و پنجاه‌و‌پنجمین ماهواره منظومه بیدو محسوب می‌شود، دارای وزن ۴۲۰۰ کیلوگرم و عمر طراحی ۸ سال بوده و از باس ماهوارهای DFH-3B بهره می‌برد.
این ماهواره قادر به تولید نیروی پیشران ۴۹۰ نیوتن می‌باشد و توسط آکادمی فناوری‌های فضایی چین (China Academy of Space Technology به‌اختصار CAST) توسعه یافته است. نکته جالب در این مأموریت این بود که چین برخلاف معمول و قبل از قرارگیری موفق ماهواره در مدار، خبر این پرتاب را به‌طور رسمی اعلام کرده و اقدام به پخش زنده تلویزیونی آن نمود.
نمایی از نسل سوم ماهوارههای بیدو
برنامه بیدو در سال ۲۰۰۰ به‌دنبال پرتاب اولین ماهواره مدار ژئوی این پروژه آغاز شد. هدف چینی‌ها از این برنامه، ارائه خدمات موقعیت‌یابی جهانی به نیرو‌های نظامی این کشور، مردم و مشتری‌ها در سرتاسر جهان، بدون نیاز به رقبای خود است. همچنین از دیگر کاربردهای این سامانه می‌توان به کاهش اثرات مخرب بلایای طبیعی، کمک به عملیات‌های جست‌و‌جو و نجات، نقشه‌برداری و کمک به اطفاء حریق جنگل‌ها اشاره نمود.
در سال ۲۰۱۲ بیدو قادر به پوشش کامل خدمات خود در چین و همسایه‌های این کشور شد. این خدمات برای مشتریان غیرنظامی چینی با دقت ۱۰ تا ۶ متر و برای نیرو‌های نظامی چین با دقت فوق‌العاده ۱۰ سانتی‌متر می‌باشد (بالاترین دقتی که توسط سامانه موقعیت‌یابی جی‌پی‌اس آمریکا به نظامیان ارائه می‌شود ۳۰ سانتی‌متر است). شایان ذکر است ماهوارههای منظومه بیدو در مدارهای ژئو و مئو قرار دارند.
ماهوارههای بیدوـ۳جی و دیگر ماهوارههای سامانه بیدو که در مدار ژئو قرار دارند، دارای یک بازتابنده لیزری و یک آنتن آرایه فازی هستند. سامانه بیدو چین پس از جی‌پی‌اس و گلوناس (Global Navigation Satellite System به اختصار GLONASS) روسیه، سومین سامانه موقعیت‌یابی جهانی است و اکنون با تکمیل آن، چین در این زمینه به‌طور کامل از رقبای خود بی‌نیاز شد. اتحادیه اروپا (European Union) نیز در حال تکمیل سامانه موقعیت‌یابی جهانی گالیلئو (Galileo) می‌باشد.
ماهواره‌بر لانگ مارچ-۳بی که در این مأموریت از آن استفاده شد، یک پرتابگر ۳ مرحله‌ای است که امکان ۴ مرحله‌ای شدن را نیز دارد. این ماهواره‌بر که با نام چانگ ژنگ-۳بی (Chang Zheng 3B) نیز خوانده می‌شود، قادر به حمل ۱۱۵۰۰ کیلوگرم به مدار لئو و ۲۰۰۰ کیلوگرم به مدار ژئو است. لانگ مارچ-۳بی دارای طول کلی ۵۴.۸ متر بوده که قطر مراحل اول و دوم آن ۳.۳۵ متر و قطر مرحله سوم آن نیز ۳ متر می‌باشد. این پرتابگر دارای ۴ بوستر است که قادر به تولید بیش از ۷۴۰ هزار کیلونیوتن نیروی تراست هستند. هزینه هر بار پرتاب این حامل مبلغی بالغ بر ۷۰ میلیون دلار می‌شود و تاکنون ۶۸ بار به فضا پرتاب شده که ۶۴ مورد آن موفق بوده است.
wikipedia ، espash ، space.skyrocket ، space ، nasaspaceflight