آمریکا پس از سال‌ها توانست فضانوردان خود را با استفاده از فضاپیمای کرو دراگون (Crew Dragon) شرکت اسپیس‌ایکس (SpaceX) از خاک این کشور روانه ایستگاه فضایی بین‌المللی کند. این مأموریت با موفقیت انجام شد و حامل فضایی فالکون-۹ (Falcon-9) نیز فرود موفقی داشت؛ اما اگر مشکلی برای این حامل پیش می‌امد، چه سرنوشتی در انتظار فضانوردان بود؟
اسپیس‌ایکس و ناسا پیش از پرتاب فالکون-۹ آزمایش‌های پیچیده و گسترده‌ای را انجام داده بودند تا تهدیدی برای فضانوردان وجود نداشته باشد. با وجود این آزمایش‌های گسترده و همچنین لغو پرتاب در هفته گذشته به علت شرایط جوی، همچنان این احتمال وجود داشت که مأموریت با مشکل مواجه شود. ناسا اعلام کرده بود که با احتمال ۱ در ۲۷۶ شاید این مأموریت تلفات در پی داشته باشد و احتمال ۱ در ۶۰ وجود دارد که این مأموریت با مشکل مواجه شود، اما فضانوردان زنده بمانند. این موضوع توسعه سامانه فرار اضطراری پیشرفته اسپیس‌ایکس را به‌دنبال داشت.
در صورتی که فالکون-۹ دچار مشکل گردد، کرو دراگون از آن جدا می‌شود و سپس با استفاده از ۸ موتور سوپردراکو (SuperDraco) از این حامل فاصله می‌گیرد. این اقدام فضاپیما را از ناحیه خطر دور می‌کند. بعد از ایجاد فاصله ایمن میان فضاپیما و حامل، ۴ چتر نجات بزرگ باز می‌شوند و فضانوردان در اقیانوس اطلس فرود می‌آیند. پس از آن نیز تیم‌های نجات، به‌دنبال فضانوردان می‌روند. در ژانویه سال جاری میلادی اسپیس‌ایکس چنین فرایندی را آزمایش کرد، البته در این تست فضانوردی حضور نداشت.
طی این آزمایش، فالکون-۹ پس از جدا شدن کپسول به خاطر تغییرات ناگهانی در شکل آیرودینامیک و تحمل فشار بالا، طی انفجاری بزرگ متلاشی شد، اما کپسول تنها ۹ دقیقه پس از پرتاب و با استفاده از چترهای نجات با موفقیت در اقیانوس فرود آمد. پیش از انجام این تست، اسپیس‌ایکس آزمایش موتورهای فرود اضطراری کپسول خود را با موفقیت پشت‌سر گذاشته بود.