نیروی فضایی آمریکا (U.S. Space Force) از یک سامانه راداری برای پایش فضا بهره‌برداری کرده است که بر خلاف رادارهای معمول، می‌تواند بدون نیاز به شناسایی اولیه اجرام فضایی، آن‌ها را به‌طور دقیق ردیابی کند. رادار یادشده امواجی را در تمامی ساعات شبانه‌روز و به‌طور مداوم در جهت‌های شرق و غرب با بُرد حدوداً ۱۹۰۰ مایل ارسال می‌کند. این سامانه راداری که در یکی از واحدهای نیروی فضایی با نام 20SPCS عملیاتی شده، اسپیس فنس (Space Fence) نام دارد که معنای آن «حصار فضایی» است. هر نوع فضاپیما، ماهواره و یا زباله فضایی که از این محدوده عبور کنند، به‌صورت خودکار توسط این رادار ردیابی می‌شود. سامانه راداری مذکور توسط شرکت لاکهید مارتین (Lockheed Martin) طراحی شده و نیروی هوایی ایالات متحده (U.S. Air Force) آن را توسعه داده است.
مرکز عملیاتی اسپیس فنس در پایگاه نظامی ردستون ارسنال (Redstone Arsenal) در ایالت آلاباما واقع شده، اما خود رادار در محل واحد 20SPCS در جزایر مارشال اقیانوس آرام قرار دارد. موقعیت استوایی و همچنین فرکانس با طول موج بلندی که رادار در آن عمل می‌کند، امکان شناسایی و ردیابی ماهواره‌های کوچک و زباله‌های فضایی به کوچکی تا ۱۰ سانتی‌متر پهنا را فراهم می‌آورد؛ امری که دلیل دیگر آن استفاده اسپیس فنس از رادارهای باند S تقویت‌شده GaN سرواژه Gallium Nitride عنوان شده است. ترانزیستورهای GaN می‌توانند در دماها، فرکانس‌ها و ولتاژهای بالاتری فعالیت کنند که موجب تبدیل آن‌ها به تقویت‌کننده‌هایی با راندمان بالا برای رادار مذکور می‌شود.
به‌گفته برایان سانچز (Bryan Sanchez)، فرمانده واحد 20SPCS، اسپیس فنس در حقیقت یک شبکه نظارتی بر فضا به‌همراه پوشش‌دهی پیشرفته طیف متنوعی از سیگنال‌ها (SDA) را در تمامی ارتفاع‌های مداری فراهم می‌آورد. البته مقصود از توسعه حصار فضایی فقط ردیابی اشیاء نیست؛ قطعات جداشده از حامل‌های فضایی و ماهواره‌ها و همچنین برخورد بین اشیاء در فضا باعث افزایش میزان زباله‌های فضایی و خطر برخوردهای بعدی می‌شوند؛ زباله‌هایی که در فضا معلق بوده و می‌بایست رصد شوند. ازاین‌رو اسپیس فنس هر حرکتی را از مدار لئو (ارتفاع ۴۰۰ تا ۱۲۰۰ مایلی) تا مدار ژئو (ارتفاع ۲۲۲۳۶ مایلی که امکان تطابق ماهواره‌ها با مدار زمین را می‌دهد) پایش کرده و فواصل اشیاء در فضا را کنترل می‌کند.