تابش نور لیزر در تاریکی می‌تواند موجب اکتشافات روباتیک در مناطق تاریک در منظومه شمسی ما شود؛ مانند دهانه‌هایی که به‌طور دائم در اطراف قطب‌های ماه قرار دارند و گمان می‌رود سرشار از یخ‌آب و سایر مواد ارزشمند باشند. در همین راستا آژانس فضایی اروپا (ESA) بودجه‌ای را برای طراحی یک سامانه لیزری که نیروی یک کاوشگر را تا مسافت ۱۵ کیلومتر تأمین می‌کند، در نظر گرفته تا این کاوشگر قادر به کشف چنین دهانه‌های تاریکی باشد.
قرارداد ۱۰ ماهه ESA در این زمینه با عنوان «تأمین نیروی کاوشگرها با استفاده از القای لیزر با شدت بالا در سیاره‌ها» موسوم به PHILIP با شرکت ایتالیایی لئوناردو (Leonardo) و مؤسسه ملی تحقیق و توسعه برای الکترونیک نوری (National Institute of Research and Development for Optoelectronics) رومانی برای طراحی کامل یک مأموریت اکتشافی با بهره‌گیری از چنین سامانه لیزری منعقد شده است. در این قرارداد محل فرود کاوشگر را منطقه‌ای بین قطب جنوب و دهانه‌های شاکلتون (Shackleton) در نظر گرفته‌اند. این کاوشگر دارای لیزر مادون قرمز ۵۰۰ واتی خواهد بود که هنگام ورود به مناطق سایه‌دار، نیروی الکتریکی یک ماه‌نورد ۲۵۰ کیلوگرمی را تأمین می‌کند.
در بالاترین مدارهای ماه، خورشید در تمام طول سال در ارتفاع پایین قرار دارد و همین امر سبب ایجاد سایه‌های طویل و دائمی شده است. به‌همین دلیل شکاف‌های موجود در این نقاط برای میلیاردها سال در سایه دائمی قرار داشته‌اند. داده‌هایی که از مدارگرد شناسایی ماه (LRO) ناسا، چاندرایان-۱ (Chandrayaan-1) هند و اسمارت-۱ (SMART-1) آژانس فضایی اروپا به‌دست آمده نشان می‌دهد که این مناطق سرشار از هیدروژن بوده و احتمال وجود یخ‌آب در آنجا زیاد است.
در این مناطق تاریک مدارگرد باید بدون انرژی خورشید کار کند؛ آن هم در دمایی مشابه سطح پلوتو، یعنی کمتر از ۲۴۰- درجه سانتیگراد. در نتیجه می‌توان از یک سامانه مبتنی بر لیزر که از آزمایش‌های لیزری زمینی الهام گرفته شده، به‌عنوان جایگزین استفاده کرد.