پژوهشگران آمریکایی طی پژوهش جدیدی دریافتند که سفرهای طولانی فضایی می‌توانند حجم مغز فضانوردان را افزایش داده و به مشکلات بینایی منجر شوند. به‌همین دلیل، فضانوردان پس از پشت سر گذاشتن یک دوره طولانی در فضا وضعیت بینایی بدی پیدا می‌کنند.
لری کرامر (Larry Kramer)، پژوهشگر مرکز علوم بهداشتی دانشگاه تگزاس (The University of Texas Health Science Center) آمریکا و سرپرست این گروه پژوهشی، می‌گوید: «این موضوع نگرانی را در مورد سفرهای طولانی فضایی و مأموریت‌های آینده مریخ افزایش می‌دهد.» کرامر و همکارانش، مغز ۱۱ فضانورد را قبل و بعد از سپری کردن شش ماه در ایستگاه فضایی بین‌المللی اسکن کردند و دریافتند که حجم مغز آن‌ها از جمله ماده سفید، ماده خاکستری و مایع مغزی-نخاعی اطراف مغز، پس از بازگشت از فضا افزایش یافته است.
کرامر اضافه می‌کند: «نتایج این بررسی نشان داد که حجم مغز فضانوردان تا دو درصد افزایش می‌یابد و به بالا رفتن فشار داخل جمجمه منجر می‌شود. فشار داخل جمجمه می‌تواند به عصب‌های بینایی فشار وارد کند و عامل مشکلات بینایی باشد که معمولاً در فصانوردان گزارش می‌شود.» کرامر و گروهش غده هیپوفیز شش فضانورد از یازده فضانورد این پژوهش را بررسی کردند و شواهدی یافتند که نشان می‌داد ساختار مغز پس از پرواز فضایی تغییر می‌کند.
کرامر می‌گوید: «ما در حال حاضر به دنبال روش‌هایی هستیم تا با کمک جاذبه مصنوعی بر تغییرات مغز پس از سفر فضایی غلبه کنیم.» وی می‌افزاید: «ما امیدواریم که بتوانیم یکی از این روش‌ها را در شرایط ریزگرانش آزمایش کنیم و کارآیی آن را نشان دهیم.» دونا رابرتز (Donna Roberts)، از پژوهشگران این پروژه، عنوان می‌کند: «اهمیت پژوهش به این دلیل است که برای نخستین بار، داده‌هایی را در مورد فضانوردان ناسا ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که ثبات ساختاری مغز آن‌ها می‌تواند تا یک سال پس از بازگشت به زمین تغییر کند.»