استارت‌آپ آمریکایی لئو ائرواسپیس (Leo Aerospace) که در زمینه ارائه خدمات پرتاب ماهواره‌های کوچک در مدار لئو فعالیت می‌کند، به‌دلیل مشکلات مالی فعالیت‌های خود را متوقف کرده است. سرمایه‌گذاران این استارت‌آپ با بیان اینکه در تلاش برای جذب سرمایه خارجی هستند از عدم راه‌اندازی مجدد شرکت خود و تعطیلی کامل آن ابراز نگرانی کرده‌اند. البته در اظهارات آنان شیوع ویروس کرونای جدید به‌عنوان عاملی برای این موضوع ذکر نشده است.
سرمایه‌گذاران در بیانیه خود ضمن تأکید بر لزوم انجام فعالیت‌های درآمدزا با افق زمانی کوتاه‌تر اعلام کرده‌اند هنوز در مورد کمک مالی نیروی هوایی ایالات متحده (U.S. Air Force) در ارتباط با برنامه تحقیقات نوآوری استارت‌آپ‌ها موسوم به SBIR که سال گذشته میلادی درخواست کرده بودند، پاسخی دریافت ننموده‌اند. عامل دیگری که در بیانیه مذکور به‌عنوان مانع در مسیر کار لئو ائرواسپیس عنوان شده این است که ظاهراً برنامه این استارت‌آپ برای پرتاب ماهواره‌های کوچک با میران تقاضا در بازار مطابقت ندارد و هنوز مشتریان چنین استارت‌آپ‌هایی نوپا بوده و در حال رشد هستند.
لئو ائرواسپیس اخیراً در حال توسعه یک حامل فضایی و یک بالون به‌عنوان سامانه پرتاب کوچک برای قرار دادن ماهواره در مدار لئو بوده که امکان حمل ماهواره‌های تا ۲۵ کیلوگرم را دارد. این حامل فضایی برای دو مرحله اول خود از پیشرانه‌های با سوخت جامد و برای مرحله فوقانی از پیشرانه با سوخت مایع قابل ذخیره‌سازی استفاده می‌کند. این استارت‌آپ، حامل فضایی خود را توسط بالون به ارتفاع ۱۸ کیلومتری سطح زمین می‌فرستد، سپس به فضا پرتاب می‌کند؛ امری که لئو ائرواسپیس را از دیگران متمایز نموده این است.
این ایده که rockoon به‌معنای «حامل فضایی رها شونده از بالون» نام دارد به اوایل عصر فضا برمی‌گردد. استفاده از چنین روشی البته به‌دلیل چالش‌های مربوط به پلتفرم پرتاب چندان مورد استقبال قرار نگرفت. اما لئو ائرواسپیس مدعی است پلتفرمی را برای حامل فضایی توسعه داده که قادر است پس از پرتاب به‌منظور استفاده مجدد به زمین بازگردد. پلتفرم یادشده موسوم به رگیولس (Regulus) همچنین می‌تواند برای پشتیبانی از پرتاب‌های زیر مداری و حمل محموله به ارتفاع‌های زیاد مورد استفاده قرار گیرد.
گفتنی است لئو ائرواسپیس یکی از ده‌ها شرکتی است که توسعه حامل‌های فضایی برای پرتاب‌های کوچک را دنبال می‌کند. آن‌گونه که به‌نظر می‌رسد تعادل بازار پرتاب به‌نوعی برهم خورده و تعداد این شرکت‌ها بسیار بیشتر از متقاضیان پرتاب این نوع ماهواره‌ها در بازار می‌باشد؛ امری که ضرورت ایجاد یک تحول در این عرصه را گریزناپذیر کرده است.