پژوهشگران دانشگاه یوتا (University of Utah) آمریکا و ناسا در یک پروژه مشترک، میزان انتشار دی‌اکسیدکربن را در ۲۰ شهر سراسر جهان با کمک داده‌های ماهواره‌ای بررسی کردند. با تکیه بر این پژوهش می‌توان دریافت که چگونه بررسی ماهواره‌ای گازهای قوی گلخانه‌ای می‌تواند اطلاعاتی را در اختیار شهرهای پرجمعیت بگذارد تا به ردیابی انتشار دی‌اکسیدکربن، ارزیابی تأثیر تغییر سیاست‌ها و همچنین بهبود زیرساخت‌های مربوط به کارآیی انرژی بپردازند. شهرهایی که ۷۰ درصد انتشار دی‌اکسیدکربن جهان را به خود اختصاص می‌دهند، با تولید انرژی، شهری‌سازی سریع و روبه‌رشد و افزایش جمعیت درگیر هستند؛ البته برخی از شهرهای پرجمعیت نسبت به بقیه شهرها، دی‌اکسیدکربن بیشتری تولید می‌کنند.
دین وو (Dien Wu) و جان لین (John Lin)، پژوهشگران دانشگاه یوتا، به‌همراه پژوهشگرانی از مرکز پروازهای فضایی گادِرد (GSFC) آژانس فضایی آمریکا برای درک بهتر این موضوع، یک بررسی مشترک را آغاز کردند. آن‌ها انتشار دی‌اکسیدکربن را با کمک رصدخانه مدارگرد کربن ۲ (OCO-2) ناسا در ۲۰ ناحیه شهری چند قاره محاسبه نمودند. شهرهایی که طیف وسیعی از تراکم جمعیت داشتند، بر اساس کیفیت و کمیت داده‌های رصدخانه مدارگرد کربن ۲ انتخاب شدند. در این بررسی، شهرهایی که حداقل پوشش گیاهی را دارند، در اولویت بودند؛ زیرا گیاهان می‌توانند دی‌اکسیدکربن را جذب و منتشر کرده و در نتیجه انجام بررسیها را دشوار سازند.
بسیاری از دانشمندان و سیاست‌گذاران بر این باورند که بهترین راه برای تخمین و درک تفاوت انتشار دی‌اکسیدکربن بین شهرهای گوناگون، به‌کار گرفتن روش «پایین به بالا» (bottom-up) است که طی آن، میزان انتشار سوخت‌های فسیلی ناشی از تجهیزات صنعتی، مزارع، حمل و نقل جاده‌ای و نیروگاه‌ها گردآوری می‌شود. روش مذکور پیش از دسترسی به روش سنجش از دور داده‌ها، تنها روش کارآمد بود. این روش می‌تواند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را در شهرها به خصوص در نواحی شهری در حال توسعه تخمین بزند.
این گروه پژوهشی در بررسی خود، برای بررسی میزان انتشار، از روش «بالا به پایین» (top-down) استفاده کردند و برای بررسی میزان دی‌اکسیدکربن موجود در هوای نواحی شهری نیز بررسی‌های ماهواره‌ای را به کار بردند. لین در‌این‌باره می‌گوید: «پژوهشگران دیگر برای انجام این بررسیها از آمار سوخت‌ها استفاده می‌کنند. انجام این‌گونه بررسیها، به کیلومترها رانندگی نیاز دارد تا میزان انتشار محاسبه شود. ما این کار را از طریق فضا انجام می‌دهیم تا میزان تراکم دی‌اکسیدکربن را در شهرها بررسی نماییم.»