کاوشگر وویجر ۲ (Voyager 2) که اخیراً دچار نقص فنی شده بود توسط مهندسان ناسا تعمیر و دوباره احیا شد. وویجر ۲ که حدود ۴۳ سال پیش به فضا پرتاب گردید، در نوامبر ۲۰۱۸ از منظومه شمسی خارج شد و اکنون حدود ۱۱.۵ میلیارد مایل (۱۸.۵ میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله دارد. دانشمندان ناسا به‌دلیل فاصله بسیار زیاد آن از کره خاکی برای رفع مشکل این کاوشگر کار سختی در پیش داشتند؛ این فاصله زیاد باعث می‌شود ارسال فرمان به این فضاپیما ۱۷ ساعت به‌طول بیانجامد که با احتساب زمان دریافت اطلاعات از آن که همین مدت طول می‌کشد، درمجموع ۳۴ ساعت زمان برای برقراری ارتباط با آن لازم است. کاوشگر مذکور به این علت که دو سامانه پرمصرف آن همزمان در حال کار بودند و فشار زیادی به منبع تغذیه وارد آمد، دچار مشکل شده بود و موجب گردید که این فضاپیما خود را در حالت ایمن قفل نماید.
مطابق اعلام آژانس فضایی آمریکا اکنون تجهیزات آزمایشگاهی وویجر ۲ روشن شده و این کاوشگر جمع‌آوری داده‌های علمی را دوباره آغاز کرده است. دیگر قسمت‌های این فضاپیما نیز در دست بررسی بوده و مهندسان ناسا به‌دنبال روشن کردن همه قسمت‌های آن هستند. از آنجایی که منبع تغذیه کاوشگرهای وویجر ۱و۲ متکی به اکسید رادیو اکتیو پلوتونیوم است که در زمان راه‌اندازی قادر به تأمین توان ثابت ۴۷۰ وات بودند، با فاسد شدن منبع سوخت، این رقم به مرور زمان کاهش یافته است؛ در نتیجه پیش‌بینی می‌شود که در آینده این کاوشگرها با مشکلات بیشتری نیز مواجه شوند.
مأموریت وویجر شامل دو فضاپیمای وویجر ۱و۲ است. وویجر ۱ در ۵سپتامبر۱۹۷۷ به قصد کاوش سیاره‌های خارجی منظومه شمسی (مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و پلوتون) و پس از آن کاوش در فضای میان ستاره‌ای به فضا پرتاب شد. وویجر ۲ نیز ۱۶ روز پیش از وویجر ۱ مأموریت خود را آغاز کرد. بااین‌وجود، شش سال بیشتر زمان برد تا به فضای میان‌ستاره‌ای دست یابد زیرا وویجر ۲ این مسافت را با سرعتی کندتر طی می‌کرد. گفتنی است وویجر ۲ مدتی پیش موفق به ارسال اولین داده‌ها و اندازه‌گیری‌های خود از فضای میان‌ستاره‌ای شد؛ اطلاعاتی که سرنخ‌هایی ارزشمند در مورد ساختار منظومه شمسی را برای دانشمندان فراهم می‌آورد.