آژانس فضایی آمریکا از تولید تلسکوپ فضایی جدیدی خبر داده که به‌منظور یافتن سیاره‌ای با شرایط و ویژگی‌های مشابه کره زمین به فضا ارسال خواهد شد. این تلسکوپ که هابکس (HabEx) نام دارد با استفاده از اشعه ماورا بنفش، سامانه‌های تصویربرداری نوری (اپتیکال) و مادون قرمز و همچنین قابلیت‌های طیف‌سنجی جهت یافتن سیاره‌ای قابل‌سکونت به آسمان پرتاب می‌گردد.
هابکس شبیه به تلسکوپ فضایی هابل است، با این تفاوت که آینه آن با قطر ۴ متر (۱۳ فوت) بزرگ‌تر از آینه هابل با قطر ۲.۴ متر است. این تلسکوپ دارای سایبانی خاص به قطر ۵۲ متر (۱۷۰.۶ فوت) خواهد بود که پیش از پرتاب به‌صورت مارپیچ جمع شده و پس از اینکه تلسکوپ به نقطه مورد نظر رسید، باز می‌گردد. سایبان مذکور پس از باز شدن شبیه به یک گل آفتابگردان شده که با مسدود کردن نور ستاره‌های اطراف، این امکان را برای هابکس فراهم می‌آورد تا به شناسایی نور ضعیف ستاره‌های دور دست در اعماق فضا بپردازد.
اهداف مورد نظر ناسا از مأموریت هابکس شامل شناسایی سیاره‌های اطراف، ترسیم نقشه‌هایی از سامانه‌های سیاره‌ای (Planetary system) نزدیک و کاوش سیاره‌های درون آن‌ها و همچنین اکتشاف بخش‌های دوردست جهان در طیف فرابنفش است. لازم به توضیح است سامانه سیاره‌ای مجموعه‌ای از جرم‌های غیر ستاره‌ای است که در محدوده گرانشی در مدار یک ستاره یا سامانه ستاره‌ای قرار دارند.
اسکات گائودی (Scott Gaudi)، پژوهشگر دانشگاه اوهایو (The Ohio State University)، در این رابطه می‌گوید: «قصد ما یافتن سیاره‌ای شبیه به کره زمین است که بتواند از حیات پشتیبانی نماید. تاکنون سیاره‌هایی را خارج از منظورمه شمسی مورد شناسایی قرار داده‌ایم، اما در هیچ‌یک وجود عناصر لازم که امکان حیات را فراهم آورد، به‌اثبات نرسیده است. مأموریت هابکس به‌عنوان گام بعدی در جستجوی سیاره‌های مشابه زمین محسوب می‌شود.»
گمان اخترشناسان بر این است که در خارج از منظومه شمسی سیاره‌هایی قابل سکونت برای انسان وجود داشته باشد. ازهمین‌رو و با توجه به تخریب سیاره زمین و افزایش جمعیت ساکن بر روی آن، بشر در تلاش برای پیدا کردن سکونتگاه‌هایی جدید است؛ تلاشی که اخیراً شتاب بیشتری به خود گرفته و کشورهایی مانند آمریکا، چین و روسیه و همچنین بعضی از کشورهای اروپایی رقابت برای یافتن چنین سیاره‌هایی را آغاز کرده‌اند که برای نیل به این هدف روش‌های مختلف و متنوعی را نیز به‌کار گرفته‌اند.